HIEPERDEPIEP! Ik ben vandaag een halve Sarah! Jup, ik ben 25 geworden haha. Verder ben ik blij om te vertellen dat het weer behoorlijk goed met me gaat! Hoewel ik nog niet helemaal dezelfde ben als voor de post partum depressie, voel ik me het grootste deel van de tijd weer opgewekt en ontspannen. Ik ben uit de ziektewet...weer aan het werk sinds deze week, en dat ging eigenlijk heel goed. De gesprekken die ik met de psycholoog heb worden afgerond. Binnenkort voorlopig het laatste gesprek, en dan over een halfjaar nog een controle-afspraak.
Woensdag vroeg ik mezelf af hoe het in hemelsnaam mogelijk is dat ik niet meer kon werken...Dat mijn lichaam alles opgaf... Eten, praten, lopen, iets onthouden...het ging niet meer. Zelfs een boek lezen of televisie kijken was te moeilijk. Dagen, weken, maandenlang voor je uitstaren, soms kruipt de tijd en soms vliegt hij. Alle noodzakelijke dingen op de automatische piloot... En de ZORG. Want WAT als Naomi dit óók aanvoelt, ze is al zo veel ziek...
Maar er kwam licht aan het einde van de tunnel. En toen ik deze week op de fiets zat naar mijn werk besefte ik me opeens heel goed hoe ánders is me weer voel! Ik ZIE en HOOR en VOEL de dingen om me heen weer, terwijl ik een paar maanden terug alleen nog maar bezig was te overleven en tsja...zelfs met hoe níét te leven. Wat een ROT tijd, ik kan nog steeds heel verdrietig worden en vol schieten als mensen vragen hoe het was in die periode. Ik merk wel dat dat nog allemaal een plekje moet krijgen.
We leven met de dag, proberen te genieten van elke dag, en van elkaar. En dat gaat heel goed. Tuurlijk, er zijn mindere dagen, maar die kent iedereen. Ik doe het rustig aan... En wat de toekomst brengt? Who knows...
Carpe Diem!
Liefs, Roos
reacties (0)