Ziekenhuis dag 5

Weer even tijd voor een update...

We zijn weer een paar dagen verder, Naomi gaat zienderogen vooruit maar is nog lang niet beter. Hoewel ze al 5 dagen antibiotica krijgt is de koorts gewoon weer terug zodra de dubbele dosis paracetamol is uitgewerkt. Ze eet weer als een bootwerker (alleen brood vind ze nog even teveel moeite met al dat gekauw maar alles wat geen stukjes heeft of vloeibaar is is goed!), dus wat dat betreft hebben we een zorg minder. Zolang de pijn onderdrukt wordt kan ze lachen en heeft ze weer praatjes, waar we echt van genieten want wat hebben we dat gemist de afgelopen weken. Ze heeft vandaag zelfs even in de speelkamer mogen spelen. Daarna was ze wel helemaal uitgeput en meteen weer 4 uur onder zeil ;) 

De antibiotica gaan nog altijd per infuus, wat vervelend is want haar adertjes verdragen het infuus niet langer dan 1,5 dag waardoor ze nu al 3 keer opnieuw een infuus hebben moeten prikken (= 3 kwartier in de houdgreep en door verschillende mensen en pogingen krijsend lekgeprikt worden...heeeeeel vervelend!) Op een gegeven moment was ze zo overstuur dat ze helemaal ging stuiptrekken van angst, brrrr.

Wat verder ook heel vervelend is, is dat de uitslag van de bacterie-kweek nog steeds niet bekend is. Eigenlijk zou die er zaterdag al zijn, maar na lang nabellen (de kweken liggen in een ander ziekenhuis) blijkt dat ze "vergeten" zijn er spoed achter te zetten...grrrr. Vandaag konden ze al wel zien dat het een een of andere "staaf"-bacterie is, maar nog niet welk type. Zodra dat bekend is weten ze welk antibioticum ze vanaf dan moet krijgen. Het kan zijn dat het dan verder behandeld moet worden via infuus, dan moet ze nog 10 (!HELP!) dagen blijven. Het kan ook zijn dat het via een drankje kan, dan mag ze over een paar dagen misschien al naar huis en dan moeten wij haar zelf verder behandelen.

Wij zijn zelf minimaal 16 uur bij haar in het ziekenhuis. Nu het wat beter gaat gaan we rond 21.00 uur naar huis als ze slaapt. Dan kunnen we zelf ook even wat beter uitrusten. En 's ochtends staan we weer paraat naast haar bedje, want hoe goed de zorgen ook zijn, ze hebben in het ziekenhuis maar weinig tijd om haar te vermaken of te troosten als ze wakker is. En een baby van 8 maanden kan je nog niet uitleggen dat ze zich maar even een paar uurtjes in haar bedje moet vermaken ;)

Morgenochtend moet ik zelf naar de psycholoog, ik ben benieuwd... dit hele gebeuren heeft de hele situatie nog net even wat ingewikkelder gemaakt. Pfff, ik weet niet eens meer HOE ik me voel ;)

Maargoed...we vertrouwen erop dat het nu allemaal bergopwaarts gaat!

Liefs! Roos

Nog een paar foto's van dag 5: