Oke

Jah jah ik ben er nog steeds. Ik wil steeds een blog schrijven, maar kom er simpelweg niet aan toe. Hier gaat eigelijk alles zijn gangetje. Er is ondertussen weer een hoop gebeurd.

Damian zit ondertussen alweer een half jaar op school, en heeft nu natuurlijk vakantie. Daar was hij ook echt aan toe. Hij vind het heel erg leuk op school. Alleen hebben wij zelf een beetje moeite met de juffen. Damian is een druk, ondernemend mannetje. En ze vinden hem eigelijk te druk, hier hebben we een gesprek over gehad. Dus wilde ze ons naar een instelling sturen, waar ze met verschillende mensen hem gaan onderzoeken/observeren. Wij zelf hebben helemaal niet het idee dat er iets met hem is. Thuis kan hij zich ook goed concentreren, en rustig spelen. Dus hebben we besloten, niet naar het advies te luisteren. En ons eigen gevoel te volgen. Want idd als je een klas heb van 30 kindjes, is een kind zoals mijn bink waarschijnlijk te druk, maar dat ligt in mijn ogen eerder aan de kind aantallen dan aan hem!

In het volgende schooljaar begint Damian gewoon weer in groep 1, en krijgt hij een nieuwe juf, hopelijk kan zij hem wel begeleiden en een plekje in de klas bieden. Het is een heerlijk energie-rijk kind met heel veel humor, hij is lief zorgzaam en sociaal!!

Met Zanna gaat het ook super. Ze word volgende maand alweer 2 jaar, zo ongelovelijk snel! Ze is een heerlijk pittig dametje, dat heeel goed weet wat ze wil. (ook wat ze niet wil!) Ze praat nog niet zoveel, langzaam aan komen er steeds wat woordjes bij. Ze zegt nu: Aardbei, Aappie, Hap hap, Eten, Neej, Ja, Nemie = Damian, Zaanna= Zanna, Ieke= ikke, Oes= poes, Doei, Appel.

Voor de rest gaat het gewoon top met haar, ze heeft sinds twee weken een open bedje, want ze was zelf uit bed geklomen, had een flinke blauwe plek eraan over gehouden. De eerste dagen was even wennen, maar na 2 dagen kwam ze haar bedje niet meer uit. Ook is ze van haar speentje af, we zijn heel trots, want ze heeft het er heel moeilijk meegehad. Ze heeft bijna 3,5 week drama gehad s'nachts, huilen huilen. We waren allemaal kapot, zo moe, maar toch doorgezet!                                                                                                           

In juli hebben wij vakantie gehad. We zijn thuis gebleven, en hebben flink verbouwd. Onze keuken verplaatst, nu staat hij onder het raam. Muur tussen de keuken/woonkamer eruit gesloopt. Wat een bende was het, maar het is de moeite waard geweest. Het is prachtig geworden! Er moeten nog een paar kleine dingentje gebeuren. Maar sam werd gebeld of hij eerder terug kon komen naar ze werk, het was een gekkehuis! Dus uiteindelijk heeft hij maar een weekje vakantie gehad. Jammer de bammer, maar nu hebben we vakantie aangevraagd voor in November. Dan willen we weer net als vorig jaar naar center parcs gaan! Heerlijk heb er nu al zin in! Maar tot die tijd kunnen we niet stil zitten. We gaan de badkamer aanpakken. En de slaapkamers van de kindjes, Damian gaat naar zolder toe. Daar moet nog een raam in gezet worden, en muren slopen en weer opnieuw opbouwen. En als Damian over is naar zolder, gaan we zijn oude kamer opknappe voor Zanna. Dus nog genoeg te doen, hahaha!

Dus dan blijft het oude kamertje van Zanna over, en jah daar moet uiteindelijk onze derde spruit slapen. Jammer genoeg gaat het bij ons niet helemaal vanzelf, jammer genoeg weer een miskraam gehad begin dit jaar.Ik sta onder controle voor me schildklier, dat gaat goed. 11 juli moest ik naar de gynacoloog, daar heb ik een hele uitgebreide echo gehad. Ze hebben alles onderzocht, maar alsnog ziet het er allemaal goed uit! Geen reden waarom het niet zou kunnen. Ik heb het er best moeilijk mee, we willen het zo graag! Maar jammer genoeg zijn er toch altijd mensen die zich niet kunnen in leven. Vaak komt het erop neer je hebt al twee kindjes? En daar ben ik ook heel dankbaar voor, maar dit staat er los van! Een miskraam is heftig, en sommige mensen denken hier veelste makkelijk over. Het frusteert me eigelijk ook wel, mensen moeten niet praten als ze niet weten waar ze het over hebben. Ik moet me vaak verantwoorden, grrr! Ik hoop dat we snel mooi nieuws mogen vertellen, het liefst nog dit jaar!

Ook heb ik samen met zanna iets verschrikkelijk meegemaakt. De vrijdag gewerkt, en eindelijk naar huis en vakantie. Staan we op de trein de wachten, springt er iemand voor de trein. Iedereen natuurlijk in paniek, mensen gingen gillen, schreeuwen en huilen, waardoor Zanna ook overstuur raakte. De poortjes gingen dicht, waardoor we ook niet meteen weg konden. Het was echt een drama, ik durfde niet te kijken. Toen ik thuis kwam heb ik eerst een flink potje staan janken! Ik kan erg slecht slapen, ben naar de huisarts gegaan, heb nu pilletjes om rustig te worden en om te slapen. Dat is fijn, dat had ik nodig!

En alsof dat nog niet genoeg is, (twee weken later) heeft me buurman zich zelf van het leven beroofd. Hij laat z'n vrouw en vier kinderen achter, zonder een brief. Was erg heftig allemaal!

Nu nog even iets leuks, ik ben weer tante geworden van een heel lief, klein jongentje, hij heet Ties Mathijs. Wat een dotje echt zo lief! Damian en Zanna vinden het ook helemaal leuk, steeds kusjes geven.

nou dat was het weer, het is iets wat lang geworden

Hieronder nog wat foto's van onze fotoshoot in juli: