De allereerste schooldag

Een vreemde dag. Vandaag was de allereerste schooldag voor A.. Hij mocht voor de vakantie een uurtje oefenen, maar dat was hem enorm tegengevallen. Hij kende niemand en hij durfde niets te zeggen dus ook niemand kende zijn naam. Tijdens de vakantie was hij heel wisselvallig in of hij nu wel of niet naar school wilde. De ene keer vond hij het veel te lang duren en kon hij niet wachten, de andere keer riep hij juist dat hij helemaal niet wilde gaan.

Maar ons inpraten op hem dat het oefenuurtje heel anders was dan echt school en dat hij vanzelf de namen zou leren kennen heeft gewerkt. Dit weekend werd hij helemaal enthousiast toen hij nog een drinkbeker mocht uitzoeken en toen ik zijn tas, jas en broodtrommel van zijn naam ging voorzien. We hadden al geoefend hoe we met de (loop)fiets naar school moesten komen. Vanochtend was het dan zo ver en mocht hij ein-de-lijk naar school. Ik moest hem wel wakker maken vanochtend want hij sliep gisteravond pas laat. Zenuwen?

Ze hadden een uitgebreide feestelijke opening, inclusief aanwezigheid van het jeugdjournaal (ik heb mezelf al teruggevonden op een foto op hun site) en met een speech, een liedje en nog bedankjes. Dat duurde voor mijn kleuter uiteraard veel te lang. 'mam, wanneer mogen we nou naar binnen?' heeft hij meerdere keren ongeduldig gevraagd. Toen het eindelijk zo ver was hadden we de klas snel gevonden. Hij gaf de juf een hand en vertelde haar zijn hele naam, inclusief tweede naam en achternaam, dat vindt hij leuk. Dat anderen het verwarrend vinden merkt hij volgens mij niet eens. Ik gaf de juf ook een hand en zei mijn zoon dat hij op een stoeltje mocht gaan zitten. Die stonden al in een kring. Hij zocht snel een stoeltje uit en er kwam een wat grotere jongen naast zitten. Toen A. zichzelf ook aan die jongen voorstelde, wederom met zijn volledige naam, wist ik dat het wel goed zou komen. De ouders werden de klas uitgestuurd en ik heb nog even door het klassenraampje staan te kijken. Hij deed de jongen naast hem na bij het uitzoeken van een boek uit een doos. Even later mocht hij de deur van het lokaal dicht doen. Hij was zo geconcentreerd op zijn taak (de deur zat op een haak en even later sloot hij niet goed) dat hij niet eens merkte dat ik met nog een paar ouders was blijven hangen om hem na te kijken. Als je als ouder niet meer opgemerkt wordt, weet ik uit ervaring, dan zit het wel goed.

Vanmiddag ben ik hem mee op gaan halen. Hij rende meteen op papa af en gaf hem een dikke, enthousiaste knuffel. Ik kreeg er even later ook één. Hij kende al een naam van een kindje en zijn beker werkte niet goed. Hij had een kasteel gemaakt voor mij en morgen gaat hij er één voor papa maken.

De eerste schooldag is goed gegaan dus. Mama was bijna net zo zenuwachtig als hij en ik ben heel blij dat hij het leuk heeft gehad. Vele mama's hebben het al meegemaakt, en ik nu ook. De allereerste schooldag. Wat ben ik trots op mijn grote, kleine kleuter.