Man is erg ziek en ernstig gestrest, schoonfam maakt leven zuur.

De beste wensen!

Ik heb al een tijd iets opgekropt en bb heeft mij altijd goed geholpen, ik wil gewoon mijn hart luchten.
Ik ben verdrietig.

Mijn schoonfam is al 10 jaar bezig ons leven zuur te maken, uit het niets kreeg mijn man een belletje dat ze Ons nooit meer willen zien,mn man heeft al heel lang ruzie met zn ouders, ik heb het vermoeden dat het ook om mij gaat door wat zn fam zomaar zegt.

Ik ben alles zo zat, dan hadden we dit een plekje gegeven en nu is mijn man ineens ziek, wat het is hou ik ff voormezelf ben bang dat iemand weet wie ik ben op bb, aangezien ik hier open alles verteld hebt over mijn schoonfamilie.
Dus mijn man js zodanig moe, dat dje steeds na werk gaat slapen, ook vind ik dat hij zo weinig tijd heeft voor onze baby van 8 maandenhij zegt graag zn best te doen, maar ziekte sloopt hem. Hij kan wel gelukkig beter worden.

Vervolgens probeert nu zijn zus contact te zoeken, maar ze doet kortaf en pusht mijn man naar zn ouders te gaan, maar hij wilt dit nirt en js er klaar mee, en nu vind hij het kennelijk lastig als ik omga met mijn fam ik ben erg blij dat ik kan bouwen op mn zusje en moeder, als ik effe nr de arts ect moet let mn moeder op de kleine. Ik merk dat mijn man heeeel ernstig jaloers doet, als ze af en toe langskomen wordt hij saggerijnig en zie ik hem echt als een saggerijn erbij zitten. Volgens hem is die gewoon moe, maar met andere mensen is die ooh zo vrolijk. Mijn schoonfamilie kijkt niet om naar ons naar niet eens mijn baby die hebben ze al 5 maanden niet gezien.

Ik ben verdrietig, ik heb het gevoel dat dit als een slechte film is, schoondocher is altijd de benadeelde en ze dwongen dat toen mijn baby geboren was bij ze moest achter laten. Daar ben ik niet mee akkoord gegaan, altijd welkom, maar mij iets opdragen, nee.

Nu ben ik tegelijkertijd bang, dat als alles weer normaal wordt, ik dan weer daar mag gaan zitten, en poppenkastjekan spelen. Mr nu ik moeder ben durf ik voor mezelf op te komen, ik ben echt kapot gemaakt door mijn schoonfamilie ene moment is mn man het ermee eens en dan eeer niet, ik wil gewoon een luisterende oor, ik verdien het niet om zo behandelt te worden.
Ik wil ook niet dat mijn man alleen met de baby gaat, ik ben echt bang dat mijn gestoorde schoonmoeder mn baby slaat ofzo, ze heeft een meer een kastdeur tegen me aangeslagen op een feest en mensen zagen dat en dit was opzet, mn man verteld en die wouden dit niet geloven, babyshower helemaal gepest en tijdens huwelijk en ga zo maar door. Ik hou van mijn man, maar ook ik vind het zwaar, om met een zieke partner te leven hij werkt nu nog 4 dagen en binnenkort minder.

Zijn broer heeft een kind en die schoondochters leven hebben ze echt verziekt, hun kind is bij mijn man zn ouders spontaan van de trap gevallen en gingen hier erg om lachen mn schoonmoeder en vader en schoonzus ik dacht waaaaat? Foto's rond sturen van der neus dje scheef zat en lachen. Vervolgens is dat moeder zn kindje na de dagen dat der kind thujs kwam, met spoed nr ziekenhuis geweest en bleek dat der kindje een ernstige gebroken neus had.
Mijn angst om mijn kind daar te zetten, is zo groot en ik ga voormezelf opkomen en voet bij stuk houden dat iemand dje al 5 maanden niet omkijkt naar mijn kind, ik gewoon niet weet hoe en wat, want ja hun doen echt alsof ze God zijn, ziekelijk gedrag.
Ik heb het idee, dat mijn man zovaak omslaat, ene dag vrolijk andere dag boos, ook man ik me inleven in hem, maar hij moet nu echt wat volwassener worden vind ik.

Dames ik heb soms moeite, om voormezelf op te komen, ik ben bang dat als ik ineens daar ooit ben, ze me gaan pesten en als ik dan eat zeg dat mijn man zal doen alsof ik slecht ben.
Tegelijkertijd denk ik het is 2020 ik mort gewoon opkomen voor mijzelf.

Mijn man heeft soms last van woede uitbarstingen gehad in mijn fam, en die dingen konden echt niet door de beugel, vervolgens is hij dan sorry gaan zeggen, maarja mijn fam vind mjjn man net een regenboog die omslaat, desondanks dat doen ze heel aardig tegen hem.
Vanwege mij.

Ik ben naar een psycholoog geweest enkele maanden geleden, ze zei dat dit altijd zo zal blijven zn fams gedrag is al 10 jaar onnaceptabel en mijn man moet me erin steunen, en dat doet die soms niet ze zei gewoon dat scheiden enige optie is, dat brak mijn hart ik wou gewoon mn hart luchten.
Vervolgens heb ik geprobeerd mn relatie te redden, en deden we onze best. Blijkt dat in hun cultuur normaal is en ze vaak ziet dat de schoondocher gewoon minder is.

Ik heb zolang geprobeerd om zwanger te worden miskraam de molen was erg lang, ik hoop dat ik ooit weer zwanger kan worden maar op de een of andere manier, ben ik diep van binnen verdrietig dat mn man zo doet, en dan wil ik geen sex, ook is die zovaak moe en ligt hij er maar bij, ik voel me ook hierdoor niet meer mooi :) ik mis het om me geliefd te voelen, soms is er wel een vonk maar dat is snel weer weg :)

Ik denk dat als zn ziekte weg is, hij weer energie zal hebben, 😅

Bedankt vr het lezen, ik wil gewoon mezelf gelukkig voelen en dat voel ik me niet in zo een gemeene schoonfamilie, ze zeiden de afgelopen maanden dat ze enlel mijn man en kindje wouden zien en mij niet dus mijn man, zei dat die dan niet komt we zijn een gezin, hij js tegen ze jn gegaan en heeft nu geen fam meer lijkt het wel.
Ook roepen zn nichten hem niet meer voor feestjes, het js alsof die verbannen is

Ik werk aan mijn onzekerheid en angst, ben als de dood als ze ineens voor mijn deur staat en mn man weg is dat ze me dan iets willen aandoen, want een fam die eist dat je mket scheiden zonder reden en al nare dingen gedaan heeft, kan ik niet vertrouwen.

Oke ik stop met schrijven dit lucht op hopenlijk krijg ik geen aanvallende reacties

:)

3226 x gelezen, 5

In Overig

reacties (0)


  • Moekaca

    Als je man thuis na het werk alleen maar kan slapen door zijn ziekte dan is er iets mis in de werk-privé balans en moet hij volgens mij tijdelijk de ziektewet in? Zijn werk lijkt nu op nummer 1 te komen en thuis is niet belangrijk? De balans tijdelijk aanpassen aan zijn ziekte lijkt me een goed begin om het wat gezelliger te krijgen thuis.

  • Moekaca

    Als je man thuis na het werk alleen maar kan slapen door zijn ziekte dan is er iets mis in de werk-privé balans en moet hij volgens mij tijdelijk de ziektewet in? Zijn werk lijkt nu op nummer 1 te komen en thuis is niet belangrijk? De balans tijdelijk aanpassen aan zijn ziekte lijkt me een goed begin om het wat gezelliger te krijgen thuis.

  • Lady-Whistledown

    Ten eerste, waarom zit je man niet gewoon in de ziektewet. Dit werkt toch niet zo? Kan hij als hij weer beter is, weer aan het werk. Als werken hem sloopt, moet hij daar tijdelijk mee stoppen.

    Dat je schoonouders hun zoon niet willen zien, zou ik nog wel kunnen begrijpen. Als hij zo onvoorspelbaar reageert en daar al heel lang mee kampen, dan is een keer de maat vol. Er zal ongetwijfeld wel wat meer meespelen dan dat jij hier aangeeft. Het enige voorbeeld dat je noemt is dat verhaal met het kind met de gebroken neus maar dat kan ook een simpele inschattingsfout zijn geweest.

    Verder doe je veel aannames. Ik lees nergens terug dat jouw schoonouders gemeen tegen jou zijn geweest. Ze willen niets meer met hun zoon te maken hebben en daar hebben ze vast hun redenen voor. Ze willen wel graag jou en hun kleinkind zien. Ik snap dat wel. Hoe je het ook went of keert, het is wel hun kleinkind. Ik snap dat je dit moeilijk vindt, maar als je zelf goed wilt voelen en dat lukt jou niet zonder professionele hulp, dan zou ik toch maar weer eens gaan praten met de psycholoog. Dan niet over de problemen met de schoonfamilie maar uitsluitend over jouw issues.

  • china-dad

    Nou... als ik het idee heb dat mijn kind bij een schoonouder expres wat wordt aangedaan dan zou ik die ook niet daar laten. Grootouder of niet.

    (Ik vind ook dat grootouders geen enkel recht hebben op hun kleinkind trouwens. Hooguit een kind op grootouders,maar andersom,nee.)

  • Alisya

    Ik wil je heel veel sterkte wensen en heb eigenlijk 1 tip: als je schoonouders jouw kindje willen zien doe dat alleen onder jouw voorwaarde. Dus waar jij het wil, en jij zelf erbij! Als ik lees over je neefje en hoe zij omgaan met hoe die van de trap viel is dat niet normaal. En vind ik het begrijpelijk dat je je kind niet met ze alleen durft te laten. Blijf opkomen voor jezelf!

    En verwacht niet dat het ooit beter wordt. Enige wat je kunt doen is je kind bij je houden en je man moet zelf weten of hij weer contact wil met zn familie. Doet ie dat lekker zonder jou!

  • Babyblessed

    Bij mij heeft dit mijn felatie met mijn ex verbroken vooral ook omdat hij erg jaloers werd en ik niks mocht en hij mocht alles. Bij hun zat ook in cultuur hoorde ik van therapeut. Ik wilde graag relatie therapie omdat ik zwanger was maar mijn ex niet. Het werd van kwaad tott erger dat ik er een punt achter had gezet. Sindsdien ben ik niet meer moe en ben ik zoveel gelukkiger. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen. Dat gestresst is niks voor kindjes. Die voelen alles.

  • Mama-van-2-prachtige-dametjes

    Herkenbaar....... grrrrr die schoonmoeders ... Sterkte meid

  • Jurkje

    wat onwijs vervelend.

    ja het nare is dat het familie blijft, en hij is grootgebracht door deze wezens.

    dat maakt (hoe slecht ze ook zijn) er een bloedband loopt en dat maakt het zo ingewikkeld en moeilijk. dat verklaard dat hij het 1e moment zijn eigen familie kan verafschuwen en het andere moment kan denken maarja is wel me moeder of zoiets.. ze kan er ook niks aan doen,, ze weten niet beter of zo zijn ze gewoon, of bedoelen het vast niet zoo etz..

    dus ja heel erg lastig. ik spreek met mijn eigen familie uit ervaring. al zijn die vrij normaal maar lijk ik van pluto te komen en hun van mars zeg maar, en botst dat enorm)

    ik snap jou ook volkomen, en familie of niet, veiligheid voorop.

    kind bij ook maar minste of geringste nare gevoel kiezen voor beschermen.

    koste wat het kost zou ik haast willen zeggen. ja zelfs als manlief dan boos of iets is. dit kleine mensje is afhankelijk van de ouders.. laat er dan asjeblieft 1 ouder wel opkomen voor dit kind en het willen beschermen. deze heeft meer rechten en ben je meer plichten verschuldigd dan welke volwassene ook.

    daarnaast probeer de wijste te zijn, probeer met veel geduld en goed gedrag voor julliezelf opkomen wanneer nodig en bij wie nodig.

    ik weet dat vluchten en contact verbreken soms veel makkelijker is, maar aangezien het om de familie van je man gaat, zou ik hem zo veel mogelijk steunen. zeg tegen hem dat je snapt dat het moeilijk is en hij in een lastige positie zit. en dat je met hem mee gaat zo ver je kan en veilig voelt. dat je veel van hem houd en vertrouwd op dat jullie liefde voor elkaar en de kinderen dit dilemma wel samen aan kan.

    uit eindelijk slapen jullie naast elkaar en hebben de kinderen hun ouders als team nodig. iedereen daar buiten is bijzaak.

    dus ja vervelend als er een bezoekje komt of lastig moment, probeer het allemaal zo goed als kan te doen en veilig is.. kost heel veel energie maar denk maar zo. straks is het weer gewoon ons gezinnetje en 3den zouden daar geen negatieve invloed op moeten hebben. daar word niemand beter van. dus leren los laten.

    tot slot zou ik willen zeggen, wat ze je niet kunnen geven, ga je nooit bij ze vinden.

    dus hoe vaak of hard je bijv. ook je best doet om gezellig, fijn of liefdevolle familie krijgen, en hoe zeer dit ook doet dat je dat mist. ook al zou je alles proberen ze kunnen het je gewoon niet geven en zul je het dus ook nooit bij hun vinden. jullie gezin verdient beter, jullie kinderen verdienen beter. proberen accepteren wat het is, en los laten, daarna gewoon weer met julliezelf doorgaan.

  • Anna-76

    Weet niet wat te zeggen...sterkte

  • LisanW

    Is het een idee om dit aan je man te laten lezen, wat het met je doet?

    Het kan inderdaad zijn dat de psygoloog je heeft willen prikkelen, maar als het niet klikt mag jij dat aangeven (in het kader van voor jezelf opkomen ook goed) en dan moet er volgens mij een andere gezocht worden. Dat is tenminste wat mijn bedrijfsarts een paar maanden geleden zei doen ik geen klik met de psygoloog had.

    Voor jou snap ik dat het zwaar is, zo'n rot schoonfamilie en dan ook nog een kleine en een zieke man. Kijk waar je invloed.op kan hebben, maar plan ook even een moment met je man zodat jullie alles kunnen bespreken. Niet als overval, maar zeg maandag eens: ik voel mij niet zo goed onder de huidige omstandigheden, zullen we daar vanavond even tijd voor maken?

    En ja.. ook voor jouw man is het zwaar. Hij schommelt tussen jou en de familie, ziet jou en je familie leuk doen, voelt zich waarschijnlijk eenzaam daar in. Daarnaast kan hij zich in zijn ziekte ook eenzaam voelen. Als zieke (alles loopt nog dus hoe slecht slecht is, don't know) durf ik uit uit te spreken dat mijn vrienden en familie geen flauw idee hebben wat er achter mijn glimlach schuil gaat. We praten wel, en ik voel begrip van hun kant, maar zij voelen niet wat ik voel en wat mijn angsten voor de toekomst zijn. Uiteraard weten wij niet wat je man heeft, maar ook al is het behandelbaar, sommige ziektes geven een heel onzeker gevoel over jezelf, je lijf en je toekomst. Zou je dat mee willen nemen in je gedachten en wanneer jullie even écht gaan praten?

    Maar laten we je als BB dames je vooral een dikke virtuele knuffel geven

  • Myrtheflower

    Wat een verhaal, tjonge jonge. Er speelt veel, je loopt tegen veel dingen aan, je worstelt. Ten eerste zou ik me lekker druk maken om wat belangrijk is, of je man die beter mag worden, je kindje, je eigen familie. En blijf vooral in gesprek met je partner, blijf over alles praten, maar vooral ook over goede en leuke dingen,, zodat je niet in een negatieve spiraal terecht komt.

    Je man is zoals hij is, hij zal niet veranderen, je hebt voor hem gekozen met zijn mooie kanten en met zijn nukken. Ooit ben je op deze zelfde man verliefd geworden.. Toen was je blij met hem zoals hij was. Laat hem weer geliefd voelen, zodat hij jou weer liefde kan geven. Verwacht het niet alleen van hem, liefhebben komt van twee kanten.. En nu is het misschien aan jou om even dat stapje meer te doen in je relatie, juist nu hij ziek is...

    En die schoonfamilie? Niet te druk om maken, niet te vaak bezoeken, jij bent de baas, jij bepaalt de regels in het contact,, niet zij...

  • Pregnantofthe3th

    Oef je hebt het pittig lees ik! En je man ook denk ik.. Ik lees van zijn kant veel loyaliteit erin door. Een enorm sterk jets door de bloedband waar je echt rekening mee hebt te houden.

    Heel veel sterkte in je situatie! Ohja en als het niet klikt met je psycholoog zou je een andere kunnen proberen? Misschien dat de opmerking van scheiden was om te prikkelen?

    Maar goed om je eigen grenzen blijven denken en die aangeven... (en ja dat is helaas helemaal in zon situatie vaak zoveel makkelijker gezegd dan gedaan helaas!)