Nou hier ben ik weer.
Wat een chaos hier, mensen die dingen voor je gaan beslissen.
En zelf nergens meer over na kunnen denken en beslissen. Zie door de bomen het bos niet meer...
Ik word er dood moe van...
Mensen waarvan je denkt dat ze je zullen steunen, laten je als een baksteen vallen.
Zelfs familieleden.
Iedereen weet hoe jij je voelt terwijl je mentaal in de kreukels ligt door alle hectiek in het ziekenhuis en alles erom heen.
Ik voel me op en dood moe... maar niemand die het ziet....
Nou vrijdag beginnen we met poging 2. De eerste echo van deze ronde staat gepland.
Zeur ik ? Wat een frustratie...
Ik ga een lekkere warme douche nemen en lekker niks meer doen.
Ben echt klaar met deze dag.
Fijne avond allemaal ❤ en tot later...
reacties (0)