Borstvoeding: ik stop er mee!

Lieve Dames,
Ik ben er he-le-maal klaar mee, met borstvoeden. Vanmorgen vroeg heb ik dat 'zomaar ineens' besloten. Er waren al een poosje dingen die niet meer lekker liepen, maar naar mijn mening lukt borstvoeden alleen maar als je er fanatiek mee omgaat. Je moet er een beetje panisch over doen, anders heb je niet die discipline om op gezette tijden te kolven als je werkt en een huilende baby tot in den treuren aan te blijven leggen tot hij tevreden is.

Vannacht om half 4 kwam ineens het omkeerpunt dat er meer 'tegens' waren dan 'voors' wat de borstvoeding betreft. De laatste druppel was in mijn figuurlijke emmer gevallen en ik stroomde over. Mijn zoontje werd voor de derde keer hongerig wakker. Hij was zo boos en hongerig dat hij niet eens wilde happen, ik moest hem zowat dwingen. Na vijf seconden liet hij de borst dan weer ongeduldig los, omdat er nog geen toeschietreflex kwam. Omdat ik me dan opgefokt voel, blijft die toeschietreflex ook uit. Pas toen we beiden weer wat rustiger waren lukte het voeden en begon hij super gulzig te drinken. Ons ventje heeft gewoon weer erge honger, en ik kan hem dat op dit moment niet bieden. Of ik moet meer gaan produceren door meer aan te leggen en misschien zelfs extra te kolven... of ik kap ermee. Al die maanden was het altijd dat eerste, unaniem, ik twijfelde er niet eens over. Maar het was vanmorgen vroeg, na de zoveelste hongerige schreeuw, mijn gemopper tegen de baby en mijn slaperige man ineens dat laatste: ik kap ermee.

Afgelopen dinsdag heb ik mij ziek gemeld op mijn werk, omdat ik echt een afschuwelijke nacht had gehad waarin ik van half 1 tot half 5 met mijn zoontje bezig ben geweest. Ik vermoed dat hij erge kramp had door een zuurkoolstamppot die ik op had, al weet ik dat natuurlijk niet zeker. Ik was misselijk, ziek van slaapgebrek. De nacht erna ging het weer zoals altijd: om de 3 a 4 uur een voeding. Maar afgelopen nacht heb ik weer maar 2 keer twee uur geslapen omdat mijn zoon zo hongerig was, tot dat ik zoals ik hierboven omschreef om half 4 die druppel voelde vallen.
 Voor een keertje weinig slaap maakt me heus niet uit. Ik ben niet iemand die per se veel slaap nodig heeft en kan wel tegen een stootje. Ik kan zelfs wel tegen tien stoten. Maar na maanden van ernstig slaapgebrek is mijn koek op. Een nachtje een fles gekolfde melk aan mijn man geven helpt niet meer, er moet gewoon iets veranderen anders ga ik er aan onderdoor. Op gezette tijden gaan voeden, exacte hoeveelheden milliliters in flesjes zien en dat er gewoon ingieten.
Ik denk hier met name ook aan mijn 3,5 jarige dochter op wie alles momenteel een enorme impact heeft. Alles wat ik doe of zeg, elke traan die ik laat heeft een enorme impact op haar. Rust en regelmaat is wat zij momenteel erg nodig heeft. Haar wereldje is het afgelopen jaar al zo verandert!

Nu ik het hardop voor mijzelf heb uitgesproken: "ik stop met borstvoeden!", valt er een rust over me. Het was een heel acceptatieproces. Deze vermoeiende, maar prachtige en bijzondere tijd met mijn zoon als babytje komt immers nooit meer terug. Om die reden wilde ik zo optimaal mogelijk genieten van deze periode door onder andere een half jaar borstvoeding te geven. Sinds ik weer aan het werk ben beleef ik echter steeds minder lol aan het borstvoeden. Het kolven vind ik vervelend. Mijn voeding is behoorlijk teruggelopen, waardoor ik weer meer zou moeten aanleggen, ook 's nachts. Een enkele poging om mijn zoontje 's nachts naast me te laten slapen zodat hij veel kan happen mislukte ook, omdat ik dan zelf de slaap domweg niet vat, hoe moe ik ook ben.

Anderhalve week geleden begon de feitelijke ommekeer, toen ik voor mijn werk twee dagen naar een beurs ging. Het kolven op de beurs kon ik doen op een EHBO-post. Dat vond ik op zich goed te doen, en ik ben er erg trots op dat ik het vol heb gehouden. Maar ik moest mijn werk, waar ik plezier in heb, wel een aantal keer stil leggen, en dan vond ik erg vervelend. Die nacht sliep ik in het hotel voor het eerst sinds 5 maanden (om nog maar te zwijgen over de laatste maanden van mijn zwangerschap, dus eigenlijk sinds 10 maanden) een slordige 6.5 uur achter elkaar zonder wakker te worden. Twee dagen beursbezoek vind ik normaal slopend, maar dit jaar kwam ik bij wijze van spreken uitgerust thuis!

Ook het gestress rondom de voeding is me in de loop van de afgelopen weken tegen gaan staan. Ik 'moet' mijn zoontje voor half 8 aanleggen, omdat ik de enige ben die hem kan voeden. Ik 'moet' 2 flesjes van 150ml klaar hebben staan als ik ga werken, ik 'moet' om 15:30uuur mijn werk uit mijn handen laten vallen om op tijd voor een voeding thuis te zijn, ik 'moet' 's avonds rond 19:00 uur mijn zoontje voeden, waardoor het er regelmatig bij inschiet mijn dochtertje naar bed te brengen, die mijn aandacht ook hard nodig heeft. Al dat gestress dat ik telkens de enige ben die hem kan voeden (om het vervelende kolven zo veel mogelijk te vermijden) breekt me op. Ik voel me met de dag labieler. Ik voel me leeggezogen.

Het helpt er trouwens niet bij het tevreden koppie van mijn zoontje te zien, als hij aan een lekker warm, vol flesje lurkt, waar altijd genoeg uitstroomt. "Nooit meer schaarste!", zegt zijn hele lichaampje tevreden. Hij grijpt zijn flesjes zelfs gretig met beide handjes vast, zo klein als hij is.

Zonder schaamte, zonder spijt, maar natuurlijk wel met veel gezonde moederlijke weemoed en de daarbij behorende tranen, zeg ik: ik stop ermee, ik ben er klaar mee, het is na bijna 5 maanden mooi geweest. Het past niet meer bij mijn drukke levensstijl, ik ben het gelurk en gelebber aan mijn lijf beu, ik geniet er niet meer van, mijn zoontje lijkt de fles minstens zo lekker te vinden, mijn man en dochter lijken er rustiger van te worden als ik papa zo nu en dan een flesje in handen kan duwen en ik alle tijd heb om te koken of rustig mijn dochter naar bed te brengen, mijn werkdag wordt er veel rustiger van als ik niet twee keer een half uur weg ben om te kolven en ook nog eens een uur eerder wegsjees om live te gaan voeden. En als ik rustiger ben, ben ik vrolijker. Een leukere vrouw, een lievere mama, waardoor babylief, dochterlief en manlief ook weer rustiger, vrolijker en leuker worden.

Om een lang verhaal kort te maken: ik sluit een prachtige, geweldige periode af waar ik veel van genoten heb. Maar nu is het tijd om verder een nieuwe periode in te gaan. Een periode met poedermelk uit een flessie, en heel spoedig ook prakkies, fruitjes en stukjes groenten!
Gegroet!
Riekes xxx