40 weken, 5 dagen - deel 2

Donderdag 15 september 13:36uur

Met de baby gaat gelukkig alles nog steeds goed. Nog steeds voldoende vruchtwater. De gynaecoloog heeft voor het eerst gekeken of er daar beneden al iets gaande is. Ik heb nog geen ontsluiting, maar de slijmprop ben ik inderdaad aan het verliezen en mijn baarmoedermond was nu voor ¾ deel verstreken. Hij kon niet vertellen hoe snel het vanaf nu zal gaan. Bij de ene vrouw komt het dan direct op gang, bij de andere vrouw duurt het dan nog een week.

En dan nu het goede nieuws… aanstaande zaterdag om 08:00 uur mag ik me op de verloskamers melden! Dus als de kleine man zich vandaag of morgen niet meldt, dan wordt ik zaterdag ingeleid. We kunnen er dus wel zeker van zijn dat ik de kleine man op zijn laatst zondag in mijn armen heb. Ik voel me nu zo blij en opgelucht.

Maar om eerlijk te zijn… denk ik nu dat ik zaterdag niet eens ga halen. Ik heb echt zulke pijnlijk krampen. En het transparante / gelige slijm begint ook beetje roze te kleuren nu. De krampen voelen alsof ik ontzettend ongesteld ga worden en mijn buik wordt met een  behoorlijke regelmaat keihard. Ik besef dat het voorweeën zijn. Maar ondanks dat ik nog nooit een bevalling heb meegemaakt, herken ik eindelijk weer de duidelijke signalen die mijn lijf mij vertellen. Gisteren was ik echt even heel boos op ‘Moeder Natuur’. Bij mijn eerste heeft ze me al laten stikken. En dit keer kreeg ik het idee dat ze me vergeten was. Gisteren zei ik nog tierend en verdrietig tegen mijn man: “Ik hoor gewoon geen kinderen te krijgen!”

Maar dan ineens waren daar toch alle vertrouwde signalen. De enorme menstruatiekrampen zoals ik ze al ken sinds mijn pubertijd. De intense krampen in mijn buik, die ik ook had toen ik de miskraam kreeg. Ik ben zo opgelucht: de machine werkt; mijn lichaam functioneert. Sinds een uurtje heb ik ineens het volle vertrouwen in mijn lijf dat het nu ook echt door gaat breken. We zullen zien!

En gebeurt het niet? Dan hebben we naar alle waarschijnlijkheid alsnog zaterdag ons ventje in onze armen!
Liefs,
Reeqais