40 weken, 3 dagen

Hoi lieve BB-vriendinnen,
Nog steeds zwanger, rond en gezond! Hoewel ik van het weekend echt even de balen had (en veel last van 'emotionele flexibelheid', zoals Still Waiting dat zo mooi in haar blog schreef), ben ik de maandag gelukkig heel goed doorgekomen. Eerst met mijn dochter gezellig een bakkie gedaan bij opa en oma, mijn ouders. Die zijn, naast dat ze onderhand krom liggen van nieuwsgierigheid, ook zo blij en dankbaar dat alles dit keer vooralsnog zo ontzettend goed gaat!

Daarna kwam mijn beste vriendin langs met haar twee maanden oude dochtertje. Dat was zo gezellig en bijzonder. Ze woont hier helaas niet in de buurt, maar had dit weekend geprikt om bij haar ouders te logeren. Immers moest ze ofwel bij mij op kraamvisite, ofwel mij emotioneel komen supporten. Het werd het laatste, want bevallen ben ik nog steeds niet. Deze vriendin heeft destijds van heel nabij meegemaakt hoe de geboorte van mijn dochter is verlopen en stond nog eerder in het ziekenhuis dan de oma's en opa's. Zij beseft dus als geen ander hoe bijzonder het voor mij is dat ik nu ineens 40 weken en 3 dagen zwanger ben. En al helemaal sinds ze zelf twee maanden geleden mama is geworden.

Vandaag is ze nog steeds bij haar ouders in het zonnige zuiden, dus we gaan straks samen ergens een frisse neus en een warm stuk appeltaart halen. Zo kom ik dinsdag de 13e dus ook wel weer door.

Gisterenavond wilde ik rond 19:15 uur mijn dochter op bed leggen. Ineens had ik zulke pijnlijk kramp/steken, net boven mijn liezen. Ik keek op de klok en ging verder met het avondritueel. Tien minuten later kwamen de pijnlijke steken weer terug: 19:26 uur. En weer even later voelde ik het zelfde weer: 19:40 uur. Dat was voor het eerst dat ik enige regelmaat kon bespeuren in pijnlijk kramp of steken, dus ik veronderstelde dat het toch onderhand wel eens kon beginnen. Op zich toch geen gekke gedachte als je 40 weken zwanger bent? Ik riep mijn man, die op zolder zat: Nou, ik heb voor het eerst krampen waar enige regelmaat in zit hoor! Dus misschien dat je morgen eindelijk je vrije dag hebt!

Dat ik die avond onrustig was hoef ik vast niet te vertellen. Hoe het afgelopen is hoef ik verder ook niet te zeggen, want ik zit hier nog steeds met een dikke buik dit blogbericht te typen. Geen steek of kramp meer. Alleen af en toe een ontzettend harde buik. Alle tekenen zijn er elk keer wel, maar het houdt ook altijd weer op. Vandaag en morgen maar lekker rustig aandoen. En donderdag heb ik weer een controle-afspraak bij de gynaecoloog staan.
Tot blogs!
Reeqais xxx