Zwanger zijn van je tweede...

Zwanger zijn van mijn tweede vind ik zo veel gezelliger dan van mijn eerste. Die zwangerschap ging helaas dan ook niet over rozen (ik was de hele zwangerschap hondsmoe, had tig nare kwaaltjes en ben met 34 weken al bevallen wegens HELLP-syndroom). Maar los van het feit dat deze zwangerschap wel goed gaat, vind ik het zwanger zijn nu minder abstract. Bij mijn eerste wist ik rationeel wel dat er een baby in mijn buik groeide. Je weet dat omdat je dat zo geleerd hebt en je het gezien hebt op het computerschermpje in een echo-centrum. Maar weet je het echt? Het zou wat dat betreft net zo goed een alien kunnen zijn, een eng groen mannetje dat je lichaam langzaam overneemt. Weet jij veel! Pas als het eruit is denk je: "Ja, het was al die tijd echt een mensje!"

Maar nu ik zwanger ben van mijn tweede en met met eigen ogen heb kunnen aanschouwen dat er echt een kind uit mij kan komen, en geen enge groene alien, vind ik zwanger zijn zo veel minder abstract, en daarom zoveel leuker! Ik praat tegen dit ventje alsof hij er al is. Als ik hem voel trappen, zit ik meteen blij te kirren: "Heej, lief ventje van me, ben je weer wakker!" Ik krijg dat helemaal zin om hem te knuffelen en zit dan als een verliefd schaap over mijn buik te aaien.

Ik wist niet dat zwanger zijn zo leuk kon zijn!
Liefs,
Reeqais