Emo om Bokito

Gisteren liep ik met mijn knusse gezinnetje in de dierentuin Blijdorp. Bij de hokken van Bukito las ik dat hij vorig jaar in december vader is geworden. Is dat niet schattig? Licht geëmotioneerd door dit lieve berichtje las ik ook de andere info op de prikborden, waaronder het oude krantenbericht over toen hij in 2007 woedend uit zijn verblijf ontsnapte, omdat een van de bezoekers hem te veel uitdaagde.

De strekking van het verhaal was dat hij als babygorilla opgevoed is door mensen, omdat zijn moeder niet meer in staat was hem borstvoeding te geven. Omdat hij daarom de mens ziet als een gelijkwaardig wezen, eist hij van mensen dezelfde onderdanige houding naar hem als het dominant mannetje, als van de andere gorilla's.
Ik kon me zo in zijn agressieve emotie inleven (ik voel die agressie namelijk heel regelmatig sinds ik weer zwanger ben en dan met name als ik deelneem aan het verkeer, waarin ik van andere weggebruikers dezelfde goede manieren eis, waardoor ik als Bokito kan reageren als iemand achter mij bumperkleeft terwijl ik met 140 een vrachtwagen inhaal of mensen zonder gene door rood zie racen), dat ik spontaan begon te brullen. (Staat daar zo'n stom wijf naar je te staren en gekke bekken te trekken, ik zou haar ook een ram op haar bek willen verkopen!)
Wat zwangerschapshormonen al niet met je kunnen doen, hahaha!