Geen goed gevoel meer...

Ik schrijf deze blog om mijn gevoelens op ‘papier’ te zetten, maar ook een beetje om mijn BB-buddies die in hetzelfde schuitje zitten een hartje onder de riem te steken. Hou jullie taai meiden!

En in het bijzonder Wieb, Tante-tje en Still Waiting. Jullie commentaar op mijn berichtjes en jullie leuke manier van schrijven van jullie blogs zijn een enorme steun. 2011 wordt ons jaar...

De twijfel is hier toegeslagen.

Gisteren besefte ik ineens dat ik helemaal geen kwaaltjes voel. Er is eigenlijk niets verandert. Steekjes in mijn baarmoeder voel ik zo vaak wel, alleen ben ik er nu meer op gaan letten. Ik ben altijd al emotioneel geweest;  nu helemaal sinds de miskraam. Eetbuien heb ik al jaren. Niet voor niets ben ik dit jaar een half jaar lang naar de weightwatchers gegaan (om nu  in 3 maanden tijd nu weer 5 kilo aan te zijn gekomen en ik kan niet eens zwangerschapskilo’s de schuld geven, hoe ironisch!). Pijnlijke tieten? Dan moet ik niet zo hard knijpen!

Mijn NOD is volgens deze site 1 januari. Dat is gebaseerd op een cyclus van 28 dagen.  Eigenlijk duurt mijn cyclus een dag korter: 27 dagen. Ik ben redelijk regelmatig ongesteld, maar er zit soms een verschilletje in van een dag meer of minder: soms duurt een cyclus 26, soms 28 dagen, soms 29 dagen. Ik hou het op een gemiddelde van 28 dagen. Ik kan dus op 31 december ongesteld worden. Maar het kan ook morgen al komen. Of toch 1 januari?

Vandaag op mijn werk wist ik het ineens zeker: ik ben toch niet zwanger: ik voelde echt menstruatiekramp. Niet van het soort kramp dat je ook voelt als je echt ongesteld bent (dat soms een beetje op weeën lijkt) maar echt op het soort kramp dat ik altijd voel als ik ongesteld ga worden.

En daar zit ik nu dan: overtuigd van mijn niet-zwanger zijn uit pure frustratie een hele zak groentechips van Albert Heijn weg te kanen. Ik overtuig mezelf ervan dat die minder slecht zijn: er zit toch immers ook wortel, rode biet en pastinaak in? Ik negeer hierbij het feit dat ik de hele zak van 100 gram op heb (met daarin 21 gram onverzadigd vet en 405 kcal).

Maar dat is nog niet alles. Terwijl ik hier zo zielig zit te simmen, moet ik er eerlijkheidhalve aan toevoegen dat ik, toen ik mijn eerste blog op 19 september 2010 schreef ook niets voelde. Ik had diep in mijn hart veel goede hoop, maar dat was ook omdat het een beetje te mooi om waar te zijn was als ik tijdens mijn huwelijksnacht bevrucht zou zijn. Ik had al tegen mijn vriend verkondigd dat ik niet zwanger was en elk moment ongesteld kon worden, toen ik hem de volgende dag toch met een positieve test kon verrassen!
Om die reden houd ik ergens ook nu weer moed: toen voelde ik toch ook niets aan klachten?

Bijna zes weken lang was het een prachtige droom die werkelijkheid werd: hoe romantisch is het om in je huwelijksnacht een kind te verwekken? Nooit had ik kunnen vermoeden dat een vrucht verwekt met zo veel liefde op zo’n ruwe, bloederige, liefdeloze wijze uit mijn lichaam gewerkt zou worden.

Ik  wil zo graag nog een kindje. Zo graag, maar ik durf niet zo goed naar de toekomst te kijken. Van de week bekroop mij zelfs een rare, angstige gedachte: Misschien dat ik maar beter niet meer zwanger moet worden. Stel dat ik nog een miskraam krijg? Ik weet niet of ik dat wel aan kan, ik ben zo sterk niet meer. Deze gedachten vind ik zo deprimerend, dat ik ze maar snel verdring. Liever probeer ik gewoon vrolijk te zijn en lol te maken.  Echt, ik probeer het!

Veel liefs en een heel fijne jaarwisseling.
Ik hoop dat 2011 voor iedereen hier heel veel goeds brengt!
Veel baby's, maar ook veel liefde, geluk en winnende staatsloten ;)
Veel liefs,
Reeqais xxx