Weer aan het werk

Vandaag ben ik weer aan het werk gegaan. Het ging eigenlijk best goed. Ik had mijn chef gevraagd of mijn collega's een belangrijke afspraak die ik vandaag had van mij over wilden nemen. Dat vonden ze gelukkig geen probleem.

Natuurlijk ben ik nog steeds verdrietig. Maar ik merk dat ik geen zwangerschapshormonen meer in mijn lijf heb en daardoor een stuk minder labiel ben. Ook de slaappillen doen hun werk. Ik heb een aantal nachten heerlijk kunnen slapen. Daardoor sta ik ook echt steviger in mijn schoenen. Ik kan nu ook makkelijker over de miskraam praten zonder meteen in huilen uit te barsten.

Mijn man is ook echt een support. Hij is zo lief... Ik kan niet echt met hem praten over de miskraam. Alles wat ik wilde zeggen, is al gezegd. En bovendien was hij er zelf bij. Hij heeft me midden in de nacht naar de gynaecoloog gebracht en me letterlijk en figuurlijk zien bloeden. Hij hield me vast toen ik om het hardst jankte en op mijn kwetsbaarst was. Wat kan ik hem nog zeggen?

En dus doet hij dat waar geen woorden voor nodig zijn. Hij heeft me lief. Hoe noemen ze dat hier ook alweer op babybytes? Klussen of zoiets? ;)