Mijn leven met een TVT-O bandje

Klinkt allemaal heel dramatisch, de titel maar het valt allemaal tot nu toe reuze mee! 

Ik moest mij afgelopen vrijdagmorgen om half 9 melden in het Dijklander ziekenhuis in Hoorn, om 9 uur mocht ik na het intake gesprek meteen door naar de OK om mijzelf om te kleden, paar keer slikken en lieve M. en man een dikke zoen te hebben gegeven ben ik de OK binnen gestapt. Ik ben erin gegaan met het idee dat ik alles over mij heen zou laten komen, op het moment dat je daar ligt te wachten op het infuus wat wordt geplaatst lijkt echt alles 82246x zo lang te duren. Ze vragen 1000x wie je bent, waar je voor komt en vervolgens geven ze (iedereen in die zaal) een lief glimlachje toe alsof je een toets hebt gehaald. 

Dan zit het infuus erin, kreeg ik meteen een antibiotica shot en werd op mijn OK bedje naar de daadwerkelijke OK ruimte gereden (dat bedje was zo smal, ik had het idee dat ik op een mortuarium bedje lag :P), in de OK ruimte was mijn gynaecoloog daar, super lieve man! Stelde me gerust, vroeg geinteresseerde vragen over hoe het nu gaat met mijn dochtertje en het paardrijden en voor ik het wist werd het kapje geplaatst en werd ik in slaap gebracht. Serieus van dat kapje krijg ik nog nachtmerries, ze zeiden dat er zuurstof uit kwam, ik had het idee dat ik niet kon ademen :P 

Na een half uurtje lag ik op de uitslaapkamer, er stonden 3 vrouwen rond mijn bed en ik had het idee dat die kleine van mij aan het huilen was. Hier hebben we wel even om gelachen. Ik kreeg meteen een lekker perenijsje en langzaam aan begon het besef weer een beetje te komen, het is voorbij! Het zit erin en nu kan ik weer verder gaan met leven waar het (top) sporten ophield in Augustus 2017! 

Ik werd een uur na de operatie teruggereden naar de dagopname afdeling waar nog een aantal andere vrouwen lagen, zij hadden een veel heftigere ingreep gehad dan mij en ik had zo met ze te doen! Ik kreeg 2 boterhammen met kaas en een mok met thee/suiker aangeboden en ik voelde me steeds beter worden. Na een uur kwam de gynaecoloog me opzoeken, vertelde hoe alles gegaan was en dat ik de komende dagen nogal wat veel spierpijn in mijn liezen kan ervaren (en dat heb ik geweten). Komende 2 weken rustig aan doen en op 6 juni terug voor controle. 

Nadat ik heb kunnen plassen werd mijn blaas gecontroleerd of er niks was achter gebleven en het vormule was gewoon 0! Happy me! Ik mocht naar huis :) Ik heb een lading medicatie mee gekregen (tot morfine pillen aan toe) maar tot nu toe red ik het met 4x paracetamol (500mg) op een dag. Ik loop erbij als een omaatje, vanmorgen werd ik erg ziek wakker (overgeven en misselijk) maar dit knapte op nadat ik wat gegeten had. 

Morgen ga ik proberen wat vitamine D op te pikken in de tuin en toch nog iets van Pasen mee te maken :) 

Voor vragen hoe/wie/wat/waar mag je me gerust een PB sturen :)

Fijne paasdagen!