Het mag niet meer zo zijn
Na ruim 3 jaar proberen, 3jaar maand op maand teleurstelling is het genoeg geweest.
Met ongelofelijk pijn in mijn hart hebben we besloten onze kinderwens naast onze neer te leggen.
Onze dochter zal naast haar stilgeboren zusje alleen bij ons blijven.
We zijn naar het ziekenhuis geweest, de natuurlijke kans om zwanger te worden is bijna 50% elke
maand aangezien alles goed is van zowel mijn kant als die van mijn man.
Helaas bleek tijdens de IUI al dat ik absoluut niet tegen de extra hormonen kan.
Dit betekent dan ook dat de medische molen dus ook echt is uitgesloten.
3 weken geleden kondigde mijn menstruatie zich weer aan en was ik er opeens gewoon helemaal klaar mee. Mijn man ook.
We hadden al besloten om 1 juli te evalueren of we ons er nog goed bij voelden of niet, op aanraden van de psycholoog
van het ziekenhuis maar het is klaar.
En toch vind ik het heel moeilijk. Ik heb zelf wel echt het gevoel dat het niet meer zal lukken maar toch, nu beslissing is
genomen vind ik het erg lastig. Macht der gewoonte misschien om toch met die eisprong bezig te zijn, ik weet het niet.
Met alle aangekondigde zwangerschappen overal (ik zit ook echt in die leeftijdsgroep) vind ik het echt naar dat het ons
niet weer gegund is.
reacties (16)