Je maakte het even spannend, kleine man

Gisterenochtend op controle geweest bij de gyn.
De baby zit met buikomvang op de p91 lijn, de rest zit om en nabij de p50.
Aangezien mijn hart erg hard moet werken deze zwangerschap en ik steeds meer vermoeid raak en nog minder kan,
in combinatie met wisselende hoge bloeddruk en zwangerschapsdiabetes is besloten mij in te leiden met 37.2weken.
Ik sta achter deze beslissing, al gaf het wel even een dubbel gevoel.
Het is al over 2.5 weken! Zo schiet het toch ineens op.
Thuis lichte nesteldrang dus maar de babyspullen naar beneden gehaald en de vluchttas gepakt.
Leuk setje uit gezocht, twee verschillende maten en wat hydro doeken.
Babytas check! Aangezien ik opeens erg moe werd eventjes gaan slapen.
Daarna gezellig gegeten en met mijn lieve kleine man gespeeld.
Rond 20u begon het te rommelen in mijn buik. Soms heb ik dit ook als ik moet ontlasten, dus was daarop aan het wachten.
Al rap werd het een ander gevoel. Om de 6 minuten een harde buik die zich helemaal tot een punt trok
Tussendoor bleef mijn buik wat gespannen. Na 1u kwamen ze om de 5 minuten.
Na overleg op controle in het ziekenhuis. Op de ctg waren de contracties goed te zien.
Er werd inwendig gekeken en bmm was nog gesloten en hals 3cm lang.
Na 2u nognaals controle. In die twee uur kwam er menstrustie-achtig krampen en lage rugpijn bij.
De contracties on de 2 a 5 minuten.
Na onderzoek bleek ik er een opening te zijn waar een vingertop in kon. Maar ze voelde geen hoofdje.
Ik werd opgenomen km 3u snachts ter observatie.
Langzaam nam de activiteit af. De volgende ochtend geen verdere ontsluiting en de regelmaat was uit de contracties.
Nu weer terug op harde buiken. Thuis rustig aan doen en wederom bellen als ik ze moet wegpuffen.
Je maakte het even spannend, kleine man. Zo had je mama en papa toch nog verrast over wanneer je mogelijk zou komen.