Zwanger en ten einde raad

Ik wil vooral even een comment maken op de abortus kwestie. Dat ligt nogal gevoelig bij mensen. En dat snap ik wel. Zoveel vrouwen die zo graag een kindje willen.

Ik ben echt pro life. Ik maak geen vlieg dood. Maar ik heb ooit voor de keuze gestaan. En ik heb echt veel meegemaakt waardoor ik wist dat dit kindje niet het leven zou krijgen wat het verdiende. En ik heb toen met heel veel wikken en wegen en echt heel veel pijn in me hart besloten de zwangerschap te laten afbreken. Mensen die abortus plegen zijn echt niet allemaal ondoordachte gevoelloze personen.

Ik denk heel vaak aan het "kindje". Ik hou alle datums bij. En ik vraag me echt wel eens af.. wat als. Maar ik heb geen spijt. Ik weet dat ik een hoop ellende aan dit kindje heb bespaart. En daarmee ook aan mezelf.

Ik ben nergens met zoveel respect behandeld als in de kliniek. Wat had ik mij daar vooraf druk om gemaakt. Niks duistere types in achterkamertjes.

Je bent nu 4 weken. Als je het doet doe het dan voor de 8 a 9 weken. Dat vind ik wel een grens.

Dit was gewoon even een verhaal om je te laten weten dat het niet altijd ellende is. Om die "andere" keuze te maken. Waar niemand liever ... en begrijpelijk.. over praat.

Uiteraard behoor je gewoon verantwoordelijk te zijn en dit te voorkomen. Maar goed. Zo werkt het leven niet. Fouten gebeuren. Dus laat je niet veroordelen verder wat dat betreft.

Heel veel sterkte hoor. Ontzettend moeilijk

Je zegt het zelf: als je kon verdwijnen dan zou je niet eens twijfelen. Dus je overweegt je kindje weg te laten halen voor men. Dus wat men denkt is belangrijker dan wat jij voelt? Wat men zou zeggen is belangrijker dan je eigen kindje?

Leef alsof die mensen er niet zijn en leef zoals jij dat wil. Iedereen maakt fouten, vergeten, vergeven en accepteren. Sta stevig achter je keuze. Jij bent krachtig. Jouw lijf en jouw kindje! 💛✨

Het kindje is er! In je buik en het leeft Niet twijfelen, maar ga ervoor!!! wat een geschenk!!!! Maakt niet uit hoe die kleine er is gekomen, het is echt een geschenk

Je bent gezegend met dit kindje. Je zegt financial stabieler te zijn dan ooit. Je bent in staat voor je kindje te zorgen. Ga voor je kindje. De pijn en levens lange spijt wat je krijgt van een abortus is ondraaglijk. Hou je kindje.

Mijn advies is om eens goed naar jezelf te luisteren naar wat jij echt wilt ipv wat anderen zouden denken, zeggen, vinden. Als dan je keuze is het kindje toch te houden is het fijn dat je twee vriendinnen hebt die je steunen. Ik zou de vader dan wel vertellen dat je zwanger bent en het bij hem laten wat en of hij er iets mee wil doen.. ik vind persoonlijk dat hij daar wel recht op heeft dan.

Het lijkt me een zeer moeilijke keuze, sterkte!

Wat heftig voor je zeg! Deze keuze kan alleen jij maken. Ik zou persoonlijk bang zijn dat ik spijt zou krijgen van een abortus. En als het kindje er eenmaal is komt alles wel goed. En hoe lastig ook... je moet je niks aantrekken wat andere mensen zeggen. Miss kan je nog zeggen dat je het graag wilde en via een donor zwanger bent geworden. Vriendin van mij heeft 3 kids in haar eentje via een donor in Zweden. Dat is tegenwoordig heel normaal.

Ik vind het op zich wel eerlijker om het hem te vertellen, zelfs als je hem niet wil betrekken in de keuze waar je nu voor staat. Dat recht heeft hij gewoon en ook naar jullie kind toe is dat eerlijker (stel dat die ooit vragen heeft over zijn/haar afkomst, medische achtergrond, enz).

Of je voor abortus kiest of de baby houdt is een persoonlijke keuze. Maar angst voor wat ‘men’ ervan zou kunnen zeggen is denk ik niet zo’n goede raadgever. Uiteindelijk zijn er tegenwoordig toch echt wel dames genoeg die heel bewust alleen voor een kindje gaan en ongelukjes gebeuren...

Het zal sowieso wel een goed idee zijn om je goed te laten informeren over je opties. Veel succes met je beslissing!

Het is inderdaad een toestand meis. Geen anticonceptie gebruikt of is daar iets misgegaan. Indien niets gebruikt, dan is het inderdaad een situatie waar je zelf deels ook verantwoordelijk voor bent. Je bent het altijd aan jezelf verplicht om goed voor jezelf te zorgen en jezelf goed te beschermen. Als je gaat autorijden, doe je toch ook de gordel om?

Jullie werken niet meer samen maar werken jullie nog wel bij hetzelfde bedrijf? Als dat een ja is, hoe denk je dit voor je te kunnen houden. Dat gaat echt niet werken meis. De waarheid komt echt uit. Wat er gebeurt met zijn gezin is zijn probleem. Hij ging immers met jou naar bed en had op dat moment geen respect meer voor zijn gezin.

Als je nu al twijfelt over abortus, dan lijkt mij dit geen optie meer. Je geeft zelf al aan eerder in dit schuitje te hebben gezeten. Je bent nu ouder en wijzer dus je weet waar je tegenaan loopt en hoe je de valkuilen kunt omzeilen. Je wilt zelf de waarheid niet vertellen maar dat houd je toch niet vol? Je kan het beste meteen de waarheid zeggen (zonder al te veel in details te treden). Dan ben je er echt vanaf. Boeiend wat anderen van je denken. Het is nu de situatie zoals het is.

Ik adviseer net als velen - omdat je nu zo in de knoop zit - om via de huisarts je door te laten verwijzen naar een psycholoog.

Die laatste zinnen zeggen genoeg!!! Jij moet kracht gaan zoeken om dit mentaal aan te kunnen en dat kun je echt💪🏻 Ga praten met hulpverleners, ga met je eigen gevoel aan de slag en probeer je verstand zover te krijgen dat hij met je gevoel gaat meewerken.. die laatste zinnen zeggen dat jij dit kan👌🏻 En dat weet je 🥰

Als jij nu al twijfelt over die abortus , doe het dan niet! Afgezien van het feit dat je een onschuldig kindje vermoord, kun je het ook nooit, nooit, nooit meer ongedaan maken. Het zal je leven lang je blijven achtervolgen. 

Als je dit kindje dan niet zelf op kunt of wilt voeden, sta het dan af ter adoptie.

Breng de vader op de hoogte, hij heeft er recht op en zoek zelf hulp. Er zijn genoeg instanties die jou kunnen en willen helpen, denk bijvoorbeeld aan Siriz.

Sterkte, moed en Kracht gewenst!

Volgens mij heeft hij niet het ideale gezinnetje hoor, zoals je in een reactie hieronder schrijft. Hij gaat immers vreemd en dat heeft meestal een reden. Dat doe je niet als je happy bent. Stel jij laat het kindje weghalen en hij gaat over een tijdje met een ander vreemd en zijn vrouw komt erachter: misschien gaan ze dan wel uit elkaar? Dan denk jij: heb ik het daarom laten weghalen? Het gezin is dan immers ook uit elkaar. Het gaat natuurlijk zwaar worden, maar persoonlijk denk ik dat het weghalen nog zwaarder wordt...

Ik zou het sowieso de vader vertellen daar heeft hij toch gewoon recht op. Verder een beslissing die je echt zelf moet nemen. Ik weet niet wat ik zou doen. Je hebt je in een moeilijke situatie geplaatst. En een man die getrouwd is met kinderen en ook nog een collega. Daar zal over gepraat worden op t werk als je het houdt en verteld aan de vader. Ik zou in de toekomst wel voor goeie anticonceptie zorgen omdat dit de 2e keer is dat je dit overkomt. Daarbij ben jij de enige met wie hij vreemd gaat? Ik zou sowieso een test doen op geslachtsziekten.

Je hoeft helemaal niemand te vertellen van wie het kindje is, behalve de man zelf. Het is dan aan hem wat hij met die informatie doet. Ik geloof dat dingen gebeuren met een reden. Dat dit kindje er dan moet zijn voor jou...

Hij kan er voor kiezen om vader te zijn voor het kindje of niet. Jij kan het ook alleen.

oh meisie met een moeilijke situatie. Maar deze beslissing kan je niet alleen nemen! zoek zoveel mogelijk mensen met wie je kan praten. En dan over hem: hij is wel de vader van het kind. En mede verantwoordelijk voor de ellende waar jij nu mee zit. Het is niet eerlijk naar jou toe dat jij dit allemaal maar in je eentje moet oplossen, ook al heeft hij een gezin; hij zou je moeten helpen! Daarnaast is het ook niet eerlijk dat hij uberhaupt de kans niet krijgt om je te helpen als je niks zegt. Tuurlijk valt het rauw op zijn dak, maar ook op de jouwe!

Oei wat een lastig parket. Ik snap dat je ervan in paniek raakt. Vervelend maar ook fijn dat je nog even hebt om dit te laten bezinken. Heb je mensen om je heen om het mee te bespreken?

Ik hoor hier veel vrouwen die aangeven dat je over een abortus nooit heen komt. Voor sommige vrouwen zal dit zo zijn, ik ken ook vrouwen die een abortus hebben gehad en dat moeilijk vonden, maar gezien de situatie toch altijd achter hun keuze zijn blijven staan. Hoe jij erop zou reageren zal je denk ik alleen zelf kunnen inschatten. Is je gevoel van het kindje willen houden sterker dan dat van de zwangerschap afbreken..?

Ik denk dat de man ook het recht heeft ervan te weten. Hij zal hier ook iets van vinden, en het is aan hem wat dit voor zijn gezin betekent toch?

Ik zou voor mezelf bedenken of jij het aan kan en wilt om desnoods alleen voor dit kindje te zorgen. Meningen van anderen zijn er toch wel, wat je ook kiest. Die waaien vaak weer over, doe niets wat je echt niet wilt..

ik wil er voor je zijn. Mocht je in de buurt wonen dan ben ik bereid je te helpen... Ik heb meer dan 10 jaar geleden een abortus gedaan en heb nog steeds schuldgevoelens.

Ik heb zo met je te doen! Ik zou met een psycholoog gaan praten. Wat je ook besluit, het is heel ingrijpend. Heel veel succes!

Klinkt misschien raar, maar al was het mijn man geweest van wie je zwanger bent geraakt, had ik ook met je te doen gehad. Ik zou we echt even met hem over praten, nadat je zelf wat beter weet wat jij wilt.

Ik zou vooral naar jezelf kijken en vanuit jezelf een beslissing nemen en niet voor de meneer in kwestie denkend. Je bent 35, dat is nog jong genoeg maar ook weer niet zo jong dat je nog jaren kan wachten om met iemand anders een gezinnetje te starten. Ik zou ook zeker kijken naar je financiële situatie en praktische zaken. Als jij dit kindje liefde en eten/een huis kan geven, dan kan jij dit. Er zijn ook vrouwen van jouw leeftijd die via een spermabank een kindje krijgen dus de vraag wie de vader is, lijkt me ook niet relevant. Het klinkt alsof je dit kindje eigenlijk wél wil, en het klinkt ook alsof je het aankan. Sterkte in je beslissing.

Denk vooral aan wat voor leven jullie het kindje kunnen bieden. Opgroeien zonder vader of met een vader en halfbroers/zussen bij wie je ongewenst bent is nou ook niet bepaald een situatie waarin je een kind bij voorbaat al wilt plaatsen.

Vertel het de vader en zijn gezin. Dat gezin gaat niet kapot op het moment dat ze erachter komen, maar is al gesloopt op het moment dat jullie sex met elkaar besloten te hebben. Door dat ook nog eens geheim te houden doe je die mensen nog meer onrecht aan dan jullie al hebben gedaan.

Vervolgens kun je samen beslissen of jullie dit kindje voldoende te bieden hebben of niet.

Niet bang zijn voor de omgeving. Je was 19 en ongepland zwanger en dit is je toen ook gelukt en toen had je nog niets voor elkaar. Nu heb je in principe alles wat een kindje nodig heeft.

Jij schuift de schuld naar je zelf, maar die man is net zo schuldig. Jullie hebben allebei je verstand niet helemaal gebruikt en daar draag je nu de consequenties van. Neem je verantwoordelijkheid, in d eerste plaats tegen over je kindje. Moet en onschuldig leven boeten voor een fout die jij en die collega van je gemaakt hebben? Kun je daar mee leven? Wil je daar mee leven? Die schaamte die je nu voelt gaat ooit weg, zeker ook wanneer je zelf 100% achter je besluit staat. Maar dat is wel even de zure appel waar je doorheen moet.

Trek je mond open op het moment dat mensen naar gaan doen. Ja je was fout, maar daar is nu niets meer aan te doen en ik ga er voor en het zou fijn zijn als je me gewoon steunt. Dan houden mensen vanzelf hun mond wel dicht de volgende keer.

Ook zul je het hem moeten vertellen. En laat je dan ook vooral niet onder druk zetten. Ik merk dat jij nog al gevoelig bent voor de mening van anderen, maar als je dat doet en het gaat recht tegen jouw gevoel in, dan kom je alleen maar meer met je zelf in de knoop. Hij moet het gewoon weten en wat hij er dan mee doet is aan hem. Jij leeft jouw leven en hij het zijne. Het zal jou echt wel lukken hoor, ga er voor!

Jeetje wat zit je in een vervelende situatie!

Alleen jij kan deze beslissing maken.. We kunnen allemaal onze mening geven maar alleen jij voelt van binnen welk scenario het best bij jouw situatie past.

Bij het maken van je keuze moet je niet naar andere mensen kijken. Het is jouw leven en hoe je dat ook besluit te leiden er zullen altijd mensen een mening hebben. Mensen die van je houden zullen je (uiteindelijk) steunen, welke keuze je ook maakt!.

Wil je heel veel sterkte en wijsheid wensen.

Enige wat ik je verder nog wil meegeven is dat ik het persoonlijk heel graag zou weten mocht mijn man een kind hebben verwekt bij een ander.

❤️

"Idd ik schaam me dood... als het uitkomt, dan is zijn ideale gezinnetje wat iedereen kent gebroken en ik.heb daarvoor gezorgd. Ik ga lelijk bekeken worden langs alle kanten. Maar kan dat opwegen tegen wat ik erna ga voelen als ik het wegdoe? Mensen babbelen even en na een paar maanden ben ik oud nieuws... maar gaat dat gevoel ooit weggaan?"

Ik ga reageren op deze reactie van jou, maar kan er niet onder reageren.

Ja, jij gaat lelijk aangekeken worden. Dat is waarschijnlijk nog netjes verwoord. Laten we even voorop stellen dat jij niet zijn "ideale" gezinnetje sloopt. Hij kiest ervoor om vreemd te gaan! Hij is niet gedwongen. Als je al de schuld krijgt, is hij net zo schuldig!

Een kind laten weghalen is een gevoel wat je altijd blijft achtervolgen, dat is iets zó groots. Je kan daarover dromen; hoe had het kindje eruit gezien? Zou het een jongen of meisje zijn geweest? Hoe zou het zijn als je het wel had gehouden? Het idee dat er een huwelijk op de klippen is gelopen omdat je seks hebt gehad met een getrouwde man? Ik denk niet dat je je voor altijd schuldig gaat voelen daarover. Er komt een tijd dat je weer een beetje bij zinnen komt als alles bezonken is, dan zul je zien dat het niet alleen jouw schuld is. Wat je hebt gedaan is fout, maar jij bent niet de enige die een fout is begaan. Echt niet.

In een reactie zeg je of je een heel gezin dit aan kunt doen om jezelf te sparen, maar je kunt ook vanuit het ongeboren kindje kijken hé, kun je jouw eigen kindje het leven ontnemen om een (misschien al gebroken) gezin te sparen? En jullie kunnen er ook nog voor kiezen dit gezin erbuiten te laten.. Een van jullie 2 zou een keer ander werk kunnen zoeken en je hoeft niks meer met elkaar te maken hebben. Je mag best voor je kindje opkomen! Je weet dat je dit kindje met veel liefde groot kunt brengen, en wat de omgeving zegt is van korte duur.. Neem vooral geen overhaaste beslissing, geef jezelf ook de kans aan het idee te wennen, het voor je te zien, je weet het net een paar dagen..

We kunnen allemaal deze man wel verafschuwen, maar anderzijds wist zij dat hij getrouwd was, een gezin heeft etc. Ben je volgens mij toch echt even slecht als die man.

Maar betreft het kindje.

Fijn dat je niet vandaag de dag een keuze hoeft te maken. Denk er rustig over. Zet de voors en tegens tegen elkaar af, zowel het scenario als je abortus doet, als het scenario als je hem wel vertelt van de zwangerschap etc.

Iedereen hier zal toch roepen dat je geen abortus moet doen. Maar de enige wie dit af kan wegen of dit de juiste of onjuiste keuze, dat ben jij.

Dus hup! In de actiemodus! Niet de doemscenario’s alleen de ruimte in je hoofd geven. Zet alles op een rij, emotioneel maar ook verstandelijk. Je hebt nog even de tijd om een keuze te maken.

Succes en sterkte met de situatie!

Als ik je verhaal lees lijkt het zo dat je bang bent wat anderen ervan vinden en dat je eigenlijk heel graag dit kindje wilt houden. Als dit het geval is zeg ik : ga ervoor! Anderen hoeven niet te weten onder welke omstandigheden dit kindje verwekt is alleen dat het welkom is en jij er blij mee bent.

Je bent sterk, je bent volwassen, je bent zelfredzaam en je heb al ervaring met een kindje opvoeden als ik het goed begrijp. En volgens mij, als ik het zo door je verhaal heen lees is je hart groot genoeg en is het vooral de reactie vd omgeving waar je tegen opziet.

Zelf zou ik voor mezelf een standaard zinnentje inprenten als ze vragen naar de vader. Iets als dat houd ik liever voor mezelf, of uit respect naar de vader deel ik hier niks over, zo iets. Kun je prima discreet mee omgaan, vragen zullen er blijven, dat is niet jou probleem, jij weet hoe het zit. Ik vind dat je nr je kindje wel het eerlijke verhaal uiteindelijk moet vertellen,, en ik vind ook dat de papa moet weten wat de gevolgen van zn daad zijn. Zoenen met iemand is 1, naar bed gaan en een kindje met iemand verwekken is echt 20 stappen verder,, no way dat zijn relatie goed zit, dat kun je mij niet wijsmaken...

Meis eigenlijk zeg je houden, maar om wat andere denken weghalen. Jij hoeft je niet te verantwoorden is dit kindje welkom?? Dan zeg je ik ben een BAM bewust alleen staande moeder meer hoeven ze niet te weten. Gaat ze niks aan is jouw leven en je kan het je heb het al eerder gedaan💋

Wow, beide niet netjes maar om het hem niet te vertellen is helemaal asociaal. Succes met de keuze. Ik vind het soms ook heel sneu dat een wondertje geen wondertje zo meer kan zijn maar eerder een last.

Wat een vervelende situatie zeg! Ik snap je tweestrijd. Met je zwangerschap zullen nu geheimen openbaar worden. En ik snap voor die beste man dat hij dat niet wil, maar hij is degene die z’n familie bedriegt. Jij moet nu even aan jezelf denken; wil je een kindje? Kan je ervoor zorgen en onderhouden? Bedenk goed of een abortus wel iets is wat je wil en of je dit niet doet voor hem.

Heel veel sterkte!

Wat een vervelende situatie zeg! Ik snap je tweestrijd. Met je zwangerschap zullen nu geheimen openbaar worden. En ik snap voor die beste man dat hij dat niet wil, maar hij is degene die z’n familie bedriegt. Jij moet nu even aan jezelf denken; wil je een kindje? Kan je ervoor zorgen en onderhouden? Bedenk goed of een abortus wel iets is wat je wil en of je dit niet doet voor hem.

Heel veel sterkte!

Misschien moet je je afvragen hoe je je zou voelen als je over een paar weken een miskraam krijgt . Zou je dan heel opgelucht zijn , of juist mega verdrietig . Misschien helpt dat je in een keuze maken waar je ook zelf achterstaat.

Succes met wat je ook gaat beslissen en doen 😘

Man vertellen, en kindje houden, het kindje is niet schuldig in dit gebeuren..

Als je nu al weet dat je spijt gaat krijgen als je abortus doet, zou ik absoluut geen abortus doen. Terug draaien kan je het niet en dit gaat dan voor de rest van je leven aan je vreten.

Wel vind ik, dat de man recht heeft om te weten dat je zwanger van hem bent. Het is ook zijn kind. Wat hij heeft gedaan is absoluut niet netjes! Maar zou het ook niet netjes van jou vinden als je hem niks vertelt. Nogmaals: het is ook zíjn kind.

Wat hij er mee doet moet hij zelf weten.

Als je al een keer een kindje alleen hebt opgevoed, kan je dat met dit kindje ook zeker!!

Wat een moeilijke situatie! Wat je in je stukje niet beschrijft is wat jij zelf met je leven wil. Wat voor ambities en plannen heb je en wat zou je een kindje kunnen bieden? De opvoedervaring die je al hebt, maakt dat je heel goed weet wat je kunt verwachten en waar jouw sterke punten liggen. Lijkt het je leuk of fijn om nog een keer de hele baby, peuter en kleuterfase zo door te maken en alles wat daarna komt, en heb je steun van familie en vrienden? Want van de vader van je kindje hoef je duidelijk niets te verwachten. Neem de tijd voor je beslissing en wees lief voor jezelf, want dat verdien je! Heel veel sterkte. ❤❤❤