Ik heb een 0 uur contract in de zorg en ik werk af en toe. Ik heb mijn beschikbaarheid doorgegeven en ik kreeg de vraag of ik opvang heb voor mijn zoontje(2 jaar) voor als hij ziek is. Het is zo: ik ben bezig met een scheiding. Sta er dus alleen voor. En ik ken verder niemand in deze regio die mijn zoontje kan opvangen als hij ziek is en ik moet werken. (Geen fam of vriendinnen hier)Op de dag dat ik ga werken, gaat hij naar de peuterspeelzaal 2x in de week. Dus voor mijn gevoel is dat al opvang. En ik werk ook als hij bij de papa is elk weekend. En als hij super super ziek is, kan ik hem absoluut niet bij iemand achter laten. Is toch zo? Ook al is het een oma of zus. Een zieke kind wilt toch bij zijn moeder zijn? Ik ben bezig om mijn sociale netwerk uit te breiden. Ik weet dat het moet. Maar schiet niet op. Maar ik ben bezig om mijn vang net groter te maken dan nu. Maar een zieke kind laat je ook niet bij zo’n vriendin achter?
Ik moet wel toegeven dat mijn zoontje 1 x heftige diarree had. Hij moest naar de gastouder zodat ik naar mijn werk ging. Maar dat kon ik echt niet doen. Ik wou de andere kinderen bij de gastouder niet besmetten met de diarree van mijn zoontje. Dus heb ik mijn werk die ene dag afgemeld. Daarom komen ze nu met deze vraag of ik nu opvang heb voor als het weer gebeurt.
Ik vind het wel een nare vraag want ik kan toch ook zelf ziek worden? Ik heb toch ook geen reserve collega die voor mij gaat werken als ik ziek ben?
Sinds dat ik een kind heb, voel ik me gediscrimineerd door mijn collega’s. Dat ik niet flexibel genoeg ben, terwijl ik bereid ben om te werken.
Sinds dat mijn werk weet dat ik in scheiding lig, is de discriminatie nog erger geworden want ik ben volgens hun niet inzetbaar en niet stabiel. Ik heb niet eens een vast contract. Het is gewoon een nul uur contract. Een scheiding is al zwaar en dan ook nog dit soort dingen erbij maakt het niet makkelijk. En ik vraag niet om diensten van 30u per week. Ik vraag om 2 ochtend diensten die prima te doen zijn. Want ik let ook op me zelf. Ik moet ook aan mezelf denken. Maar ze doen toch moeilijk.
Mijn team is vol vrouwen. Ik dacht eerst dat die dus begrip hebben en snappen dat als vrouw met kind ook een beetje wil werken, maar juist ik word tegen gewerkt.
Het lijkt of je niet mag werken zodra je een kind heb en als je in scheiding ligt, ben je helemaal afgeschreven.
Ik heb de neiging om die collega eerlijk te antwoorden dat ik geen vangnet heb en dat als zij mij niet vertrouwd, dat ze mij maar niet hoeft in te plannen.
Hoe zou je reageren?
Sorry voor mijn lange verhaal. Moest eruit.
reacties (14)