Purk2

Zondagochtend, 30 oktober. Ik voelde me zo zwanger, dat ik twee testen heb gedaan, van sensitest en van het kruidvat. En ik was niet eens bang dat ik weer een negatieve test zou krijgen. Dus die zondag 3 dagen voor mijn NOD, had ik dan ook 2 x een streep! Maar blij durfde ik nog niet echt te zijn. Toch wilde ik het tegen ml zeggen, maar het was zijn uitslaapdag. En het was de dag na wintertijd, dus zaten dl en ik al om 6:15 beneden. Ik heb wat rond gestuiterd, met dl geknuffeld, een leuk gedichtje voor ml in elkaar geknutseld en eindelijk om 12 uur was ml wakker! Hij  geeft me een kus en loopt naar de achterdeur om een sigaret op te steken. Hmm, das jammer. Ik had gehoopt dat hij zijn telefoon zou pakken (daar had ik het gedicht + de 2 testen bijgelegd). Ik moest naar de wc dus heb vanaf daar een smsje gestuurd. Ik hoor hem naar zijn telefoon lopen, maar verder niks.... een smsje terug: ? Alleen een vraagteken! Nou ja, daarna heb ik dus maar gewoon gezegd: 'he, er ligt hier iets voor je!" Toen snapte hij het! En de tranen stonden in zijn ogen en alles wat hij zei was: Is het echt? Echt waar?

De dag voor de test wist ik het zeker. Ik had rozige afscheiding en dat had ik bij dl ook. Innesteling... zwanger. 2 dagen na de test echter bruinige afscheiding. Ik schrok, 3 maanden geleden heb ik een miskraam gehad bij 5 weken. Dit voelde al veel beter, het zou toch niet weer mis gaan? Maar nee, ik vertrouwde erop en het ging voorbij. De dag van nod nogmaals getest en een dikke vette streep. Omdat een bb dinnetje net de dag voor mijn positieve test een mk had gehad, heb ik het nog even stil gehouden. Ook wilde ik er zelf even aan wennen en afwachten.

Inmiddels ben ik 5.1 weken zwanger en komt morgen moeders voor moeders langs. Die doen een test... wat als die nu negatief is? De spanning stijgt weer. Maar toch ben ik er aan de andere kant heel zeker van dat dit het broertje of zusje voor dl wordt. De uitgerekende datum is de verjaardag van mijn beste vriendin. Hoe mooi wil je het hebben? Een zomerkindje, wat raar na zo'n onwijs dikke buik in een hele zware winter...

Ik heb vandaag de vk geprobeerd te bellen maar er was geen assistente. Ik hoop dat ik een vroege echo kan krijgen, dat ik alleen maar even een hartje kan zien kloppen...

Ml wil het met sinterklaas aan de familie vertellen. Zij komen hier allemaal sinterklaas vieren en de oma's krijgen dan de eerste echofoto. Best moeilijk om het verborgen te houden, ik pas mijn werkbroeken al niet eens meer!
De kwaaltjes vallen nog mee, wel moe, af en toe slap en misselijk. We hopen maar durven bijna niet te hopen... Het is en blijft spannend, nog 35 weken lang...

Lieve kleine purk2, je bent zo welkom!