Wat een dag...

Vanmorgen om 10 uur moest ik met onze oudste dochter naar de KNO-arts in het ziekenhuis.
Om kwart over 10 waren we aan de beurt en vroeg de arts eerst wat vragen en toen ging hij haar oortjes en amandelen controleren.
Al snel zag hij dat er veel vocht achter haar trommelvliezen zaten, waardoor ze dus minder goed hoort. Dit gaat niet vanzelf over dus hij zei gelijk maar dat ze sowieso geopereerd moest worden omdat ze anders achter kon blijven in de spraak omdat ze dingen waarschijnlijk anders hoort dan dat ze gezegd worden.
Ook haar neusamandel was zichtbaar, die was volgens hem normaal niet zichtbaar maar omdat hij bij Gabryéla zo vergroot was kon hij hem goed zien (via de mond).Die neusamandel was dus de reden waarom ze snurkt, door de mond ademt, wallen onder haar ogen heeft etc etc. Die gaat er dus gelukkig uit!

Vanuit de KNO-arts dus helemaal beduusd weg dat mijn kleine meisje geopereerd moest worden, door naar anesthesie.
Daar moesten we echt enorm lang wachten, ik had Lorena ook meegenomen want waar ik ga gaan mijn kinderen ook..
Lorena vond het allemaal wel spannend, gelukkig heb ik echt 2 rustige, lieve kinderen die alles wel best vinden.
Eindelijk na een uur werden we geroepen, er werden wat vraagjes gesteld en toen ging hij haar nakijken. Hij luisterde heel lang naar haar hartje, en toen...toen zakte ineens de wereld onder me voeten vandaan!
Hij zei letterlijk, de operatie kan voorlopig niet doorgaan, ze heeft een hartruis en dat moet eerst bekeken worden. Zijn er hartproblemen in de familie, merk je iets aan je dochter, is ze altijd zo bleek en rustig, etc etc etc..
Ik moest direct door naar de kinderarts, waar ze met nog eens 2 artsen mijn dochter bekeken hebben...
Toen kwam de uitslag, ze heeft helemaal geen hartruis! De anesthesist had het verkeerd gehoord, hij had het verkeerd gehoord omdat ze bij mij op schoot zat en daardoor hoger zat ofzoiets..de aorta moest in ieder geval harder werken waardoor hij dus een versnelde bloedstroom hoorde.
Pffff, wat ben ik BLIJ dat ze niets aan haar hartje mankeert, ik voelde me zo machteloos en verslagen toen hij dat zei...
En nu ben ik alleen maar gelukkig dat ze wordt geopereerd, des te sneller ze van haar oorontstekingen af is en dat ze eindelijk weer door haar neusje kan ademen!

Al met al, heb ik van 10 tot half 3 in het ziekenhuis gezeten.
Nu op naar de volgende spanning...donderdag de 31e wordt ze geopereerd.
Zie er enorm tegenop...mijn kleine meisje onder narcose! Bah!