Nog steeds zo onwerkelijk.

Het dringt nog steeds niet helemaal door. Na een enorm verlangen van bijna 4jaar is het dan eindlijk zover. 3,5jaar moeten wachten tot mijn vriend er ook eindlijk voor wou gaan en dan enkel maanden voor het weer raak was. Net in de cyclus dat we er zelf door de diagnose pcos niet meer in geloofde dat het snel zou gaan.
Inmiddels heb ik al 5 testen gedaan, we weten het nu ook 5 dagen maar het lijkt nog steeds zo onwerkelijk. Ondanks ik op 11dpo al een hcg van 55 had en de testen enorm mooi oplopen, en de misselijkheid, vermoeidheid en de gevoelige borsten echt wel aanwezig zijn. 26juli hebben we onze eerst echo op 7+3 vanaf dan zal het besef wel gaan komen denk ik!
Inmiddels hebben we het ookal enkele mensen verteld en deze regeerde allemaal zeer positief! Mijn moeder was dolgelukkig!! Geweldig om deze vreugde voor het eerst ook echt zo intens mee te maken, voorheen hadden ze telkens wat tijd nodig om aan het idee te wennen ondanks onze jonge leeftijd. De rest van de familie vertellen we het na de eerste echo.
Vandaag dus de 5e test gedaan en inmiddels zijn ze ook op. Ik hoop dat het me ook lukt om er geen nieuw meer te kopen nu :p en gewoon te gaan genieten.
Het zal voor 98% zeker ons laatste kindje zijn dus we willen wel dubbel en dik genieten van elk moment!
Ik zit momenteel nog 5 weken thuis lekker 5 weken vakantie samen met de kids en dan moet ik nog 18weken werken en begint men zwangercshapsrust. Het zal weer snel zo ver zijn!