Shock van ons leven :(

hey meiden, 

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik nog erg actief geweest ben. Voorlopig gaat alles wel goed Vienna is een flinke pittige dame met haar eigen karaktertje maar ze doet het super! Word ook echt super snel groot! Met Andru gaat het nu ook wel goed maar is veel minder geweest :( . 

Andru is 18 oktober net nadat ik thuis kwam van men werk gebeten in zn gezicht door onze hond. Wat wij doorstaan hebben wens ik men ergste vijhand nog niet eens toe... we zijn letterlijk door een hel gegaan! Was een staford kruising bull mastiff en ze kunnen dus niet vanzelf lossen als ze bijten. Gelukkig waren we met genoeg mensen thuis! Mijn vriend heeft meteen zen vingers opgeoferd om zen bek open te trekken terwijl ze er nog met 2 andere aan de hond waren aan het trekken andru gaf op heel die periode geen enkel geluid en ik kon enkel maar andru andru roepen ik dacht werkelijk dat hij dood was! Tot men vriend riep dat ik andru moest nemen en toen is hij eindleijk gelost en begon hij ook te huilen. De eerste blik was vreselijk ;'( krijg de tranen nu ik erover schrijf maar het moet van me af geschreven worden.. Op begin kon ik enkel huilen bij het zien van hem maar heel snel heb ik mijn klik gemaakt en tegen mezelf gezegt dat ik sterk moest zijn voor hem. Sinds die moment heb ik ook nooit meer gehuild in zijn bijzijn. Hij was wel enorm dapper zon flinke kereltje! Het eerste wat hij me vroeg was om hem proper te maken! Want ja het was echt zo erg! overal op d egrond door het hele huis lag bloed, op de muren bloed, op de kasten bloed zelf in de gordijnen enzo bloed :(. Eenmaal hij wat proper was was de ambulance er al voor hem ik ben met hem mee geweest uiteraard eenmaal in het ziekenhuis gekomen moest ik hem meteen afgeven aan het operatiekwartier! 4 jaar nog maar en ik mocht niet eens met hem mee tot hij in slaap was! Toen waren het de meest lange 2 uur in men leven toen ik eindelijk nieuws kreeg dat hij op intensiever zorgen moest slapen ;(. Papa is 5minuten bij hem geweeest en is meteen vertrokke omdat hij zen zoontje niet eens kon zien hij was emotioneel volledig op en gaf zichzelf de schuld van alles! Al snel werd er een scanner gemaakt en kregen we het vreselijke nieuws dat zijn kaakbeen en zen jukbeen gebroken waren! Die woensdag is hij geopereerd en die donderdag weer onder de scanner en die vrijdag mochten we eindelijk naar pediatrie! Maar iets na onze vreugde kregen we te horen dat zen kaakbeen no steeds niet recht stond en zen jukbeen ook nog steeds niet.. die woensdag is hij weer geopereerd en gelukkig was teon wel alles oke! die vrijdag zijn we dan ook eindelijk na 13 dagen naar huis gemogen en nu gaat het stillentjes beter andru geneest gelukkig heel goed en ziet er al heel mooi uit. Ik weet nog zo goed dat zen rechteroog volledig dicht zat van de zwelling dat hij zelfs niet meer kon praten :(. Nu wacht ons de 20e nog een zenuwonderzoek waar ik wel nog wat bang voor ben om weer een zware klap te krijgen! Hij heeft ook nog minstens een maand zen externe fixator du mag ook niet nar school tot zen grote spijt.. Maar dag per dag gaat et gelukkig beter! Ik zal zo meteen ook een paar fotos plaatsen vanaf hij aan de betere hand ws. de andere zijn te moeilijk voormij om te delen! 

Voor de rest gaat het wel super met hun en kriebelt het toch weer voor een 3e hoewel ik weet dat het de moment nu niet is krijg ik het maar niet uit me hoofd.. maar goed ooit kom het wel goed :)