3 weekjes

Vandaag is ons prinsesje al 3 weekjes bij ons. Wat gaat de tijd snel zeg! Kan haar nu al niet meer wegdenken uit ons gezinnetje.
Sofia is een tevreden meisje. Ligt het liefst te slapen of te eten. Bij tijden ligt ze ook lekker in het rond te kijken, en begint dan ook lachjes te vormen. Zo schattig! De afgelopen dagen was ze wat jengelig, ze had wat last van de warmte. Lekker binnen gebleven, weinig kleertjes aan en toen ging het wel.
Gister had ze weer eens een regeldag. Ow, wat vind ik dat lastige dagen. Zowel voor haar als mijzelf. Zij wordt er niet vrolijker van en ik ben op die dagen zo onwijs onzeker. Doe ik het wel goed? Ben ik iets vergeten? Welke huiltje is dit? Zij wordt er heel moe van, maar slapen doet ze dan niet.
Gistermiddag, ondanks de regeldag, naar mijn opa en oma geweest. Mijn opa heeft Parkinson en trekt de autorit van 45 minuten niet. Hij kan Sofia haar kant niet op, dan haar maar zijn kant op! Mijn opa zag er goed uit, had een goede dag. Hij vond het zo mooi, dat we voor hem die kant op waren gekomen. Hij durfde haar niet meer op schoot te nemen. Ik kon aan hem zien dat hij het heel moeilijk vond om haar niet vast te houden. Ik ben op mijn knieën voor hem gaan zitten met Sofia. Ze kreeg een aai over haar wangetje, waar mijn opa een lachje voor terug kreeg. Oh, wat vond hij het mooi. Hij bleef maar lachen.
Aan de ene kant baal ik er van dat hij haar niet heeft kunnen vasthouden, maar aan de andere kant ben ik blij dat hij het nog meemaken mag. Ze zijn bij hem wel vroeg achter de vervelende ziekte gekomen. Met medicatie en fysio ging het wel goed. Totdat hij echt achteruit ging. Toen ging het ineens snel. Wat heb ik toen gehuild zeg! Ik zag, en zie nog steeds, mijn held aftakelen. Ik heb altijd al een goede band met hem. Hij is mijn held, mijn grote voorbeeld.
Voor een dikke 8 jaar terug kon ik nog met hem een rondje lopen, samen schilderen. En nu? Nu heeft hij overal hulp bij nodig. Tuurlijk, de herinneringen blijven voor altijd. En daar denk ik nu ook veel aan. Ik hoop zo dat mijn kleine meid net zulke mooie herinneringen mag maken met haar opa.
En wat een respect heb ik voor mijn oma. Zij helpt mijn opa overal mee. Ze doet alles nog, van het huishouden tot de hulp voor opa. Zij is de hele dag in touw, voor hem. Pff, lijkt me zo pittig. En dan ook al op leeftijd.
Ik ben nu zo blij dat we daar gister heen zijn gegaan! Dat mijn kleine meisje mijn held heeft ontmoet. Dat mijn opa zijn achterkleindochter heeft gezien. Dat pakken ze ons niet meer af!