Bevallingsverhaal

Het verhaal is ietsje langer uitgevallen dan eigenlijk de bedoeling was. Maar nadat ik het verhaal zelf terug gelezen heb, kan het ook noet veel korter.
Zaterdagmorgen moest ik voor ctg controle naar het ziekenhuis. Daar was alles goed en er waren echte weeën te zien. Ze waren nog niet sterk, maar wel aanwezig.
Zaterdagmiddag kreeg ik ineens een berichtje van mijn moeder. Mijn zusje was bevallen van haar dochtertje! Dus, hup de auto in, naar mijn zusje toe. Het meisje was net anderhalf uur oud, toen we aankwamen. Ik heb haar eventjes vastgehouden en kreeg een heerlijk gevoel. Het zou niet lang meer duren, dan had ik mijn eigen prinsesje vast!
Zaterdagavond kreeg ik al wat meer last van krampen, maar ze waren nog uit te houden. Lekker op tijd op bed gegaan en heerlijk in slaap gevallen. Tot ik om 2 uur wakker werd. Eerst naar de wc. Daar bijna 10 minuten gezeten, de pijn kwam ineens opzetten. Daarna maar naar de kamer gegaan. Rondjes lopen en steeds zitten en staan. Rond 3 uur werd het erger en moest ik echt mee gaan puffen. Om half 4 heb ik mijn vriend wakker gemaakt en verteld wat er aan de hand was. Hij is rustig uit bed gestapt en heeft zich aangekleed. Hij is nog even een klein rondje met de hond gaan lopen en toen zijn we de auto ingestapt.
Om kwart over 4 waren we in het ziekenhuis. Direct naar de verloskamers. Daar aan de ctg gelegd en het was wel duidelijk, het waren weeën. Inwendig onderzoek liet blijken dat ik op 2 cm ontsluiting zat en dat het heel week was daarbinnen. Het kon nog wel even duren, dus ik werd eerst op een kamer gelegd. Ben de kamer niet in geweest, lag namelijk nog iemand. We zijn de familiekamer ingestapt. Daar heb ik nog dik een uur rondjes gelopen en gezeten. De weeen kwamen ineens wel heel snel achter elkaar aan, dus weer terug naar de verloskamer. Om half 6 lag ik weer aan de ctg. Alles was nog goed en ik zat al op 4 cm ontsluiting. Ik moest nu blijven en alles werd gereed gemaakt.
Om 7 uur heeft mijn vriend mijn moeder opgebeld. Die is uit bed gestapt en in de auto gegaan, voor haar tweede gebroken nacht.
Om 9 uur zat ik op 8 cm ontsluiting en werden alle benodigdheden naar binnen gebracht. De weeën waren heel sterk, maar samen met mijn moeder, mijn vriend en de kraamvrouw kon ik goed mee puffen. En viel uit eindelijk de pijn ook wel mee.
Om half 11 kwam de gynaecoloog om alles te controleren en om de bevalling te sturen. Ik zat op dik 9 cm ontsluiting, maar mijn vruchtwater was nog niet geknapt. Dus zij heeft mijn vruchtwater geknapt. Ik heb zelf niks daarvan gezien, maar mijn moeder wel. En die schrok zich dood! Mijn vruchtwater was niet doorzichtig en ook niet groenig. Nee, mijn vruchtwater was bijna zwart! Ze ging bloed uit haar hoofdje halen om te kijken of alles wel goed met haar ging. Met een koker naar binnen en bloed gehaald. Dat werd getest en get was niet goed! Ze had niet genoeg zuurstof in haar bloed zitten. Inwendig voelen na 10 minuten, volledige ontsluiting. Ze bleef met haar hand in mij en zei dat ik bij de volgende wee mocht persen. Volgende wee kwam en ik persen. Tijdens het persen keek de gynaecoloog naar de ctg, die kelderde enorm. Het ging helemaal de verkeerde kant op! Haar hand ging eruit en ineens ging alles heel snel.
Wat daarna allemaal gebeurde is grotendeels langs mij heen gegaan. Ik had pijn en was in de war. Alles wat ik weet is wat ik gehoord heb van mijn moeder en mijn vriend.
Ineens kwam er een arts met een infuuszak, bleken weeenremmers te zijn. Mijn shirt werd over mijn hoofd getrokken, mijn bh werd afgedaan. Het elastiekje in mijn haar moest er uit. En ik moest een operstieschort aan. Ik was volledig van de kaart en ontzettend gedesoriënteerd. Ineens stond de kamer vol met mensen. Witte en groene poppetjes. Ik snapte nog steeds niet wat er aan de hand was. Ik moest op een ander bed liggen, op mijn linkerzij. Ik lag nog noet eens goed en wel, of er kwam ook al beweging in dat bed. Ik werd een operstiekamer ingereden. En toen voel het kwartje! Shit, een keizersnee. Ik werd volledig onder narcose gebracht om iets over 12.
Mijn moeder had net haar telefoon gepakt en mijn vaders nummer gebeld om te zeggen dat het niet goed ging en ik een keizersnee kreeg. Toen de kraamvrouw eraan kwam. De baby was er al. Volgens mijn moeder was het nog geen 10 minuten nadat ik naar binnen werd gebracht. Mijn moeder had nog steeds haar telefoon aan haar oor te wachten tot mijn vader opnam. Die nam op, op het moment dat die vrouw weg liep.
Mijn vriend werd opgehaald, hij mocht het laatste stukje navelstreng knippen. Ze hebben de placenta laten zien en hij mocht weer terug. Zij werd schoongemaakt en dan zou hij haar krijgen. Ze werd gemeten en gewogen en werd bij mijn vriend neergelegd. Ik werd inmiddels de kamer ook ingereden, nog slapend.
Toen ik wakker werd, was ik nog steeds in de war. Ik wist niet wat me overkomen was. Ik werd wel overstuur wakker en moest even bijkomen. Ik heb er 2 uur over gedaan om een beetje weer mezelf te worden.
En toen kreeg ik mijn dochter te zien. Wauw! Wat een gevoel!
Ik wil niet denken aan hoe het anders had kunnen lopen. Wat als ze niet hadden ingegrepen? Wel heb ik mij de eerste avond overstuur gemaakt bij mijn moeder. Heb zitten janken, omdat ik het niet zelf had gedaan. Omdat ik in de war was, van alles wat er die morgen gebeurd was.
Inmiddels zijn we al wat dagen verder en alles gaat goed. Sofia is een tevreden meisje, met alleen wat lucht teveel. Ze doet het super en ook de borstvoeding hebben we beide al zo goed als door. Ik kan weer normaal lopen en doen, behalve bukken. Ik voel me goed en ben onwijs gelukkig! Hopen dat ik snel naar huis mag, ben inmiddels het ziekenhuis ook wel zat!