Afspraak gyneacoloog

Vanmiddag hadden we weer een afspraak bij de gyneacoloog. Eerst weer aan de ctg. Dat ging 5 minuten goed, toen draaide mevrouw zich om. Geen hartslag meer te horen, dus het alarm ging af. Op een andere plek geprobeerd en zo konden we weer verder. Dat zag er allemaal goed uit. Haar hartslag was mooi en ging omhoog als mijn baarmoeder samentrok.
Daarna naar het lab. Op de weegschaal, weer een dikke kilo aangekomen. Zit nu alweer op 91,7 kg. Ik ben dus tot nu toe 7 kilo aangekomen. Bloeddruk is nog steeds super (110/70) en mijn ijzer is ook weer mooi. Ik hoef dus helemaal geen ijzertabletten meer.
En toen de echo. Ze kreeg met moeite haar hoofdje in beeld, ze is volledig ingedaald. Alles was goed met de kleine meid. Toen nog even van onder voelen hoe mijn baarmoedermond was. Die blijkt te verweken. Die was wat zachter geworden. Zelfs de gyneacoloog zei dat ik waarschijnlijk de volgende afspraak, op 20 juni, niet ging halen.
Nu moeten we morgen naar het ziekenhuis, mijn geboorteplan bekijken met de gyneacoloog daar. Alle laatste dingetjes regelen. Ook krijg ik daar alle informatie die ik straks nodig ben.
De gyneacoloog zei zelfs nog eventjes dat als het zover was, ik direct jaar het ziekenhuis moet gaan. En als de kleine meid geboren is, moet ik haar even bellen.
Nu dat ik zo aan het typen ben, kom ik er toch echt goed achter dat het niet lang meer duurt. Alle laatste dingetjes zijn straks geregeld. Mijn lichaam maakt zich al klaar voor de aankomende bevalling. Het komt nu echt dichtbij. En ergens maakt dat mij wel rustig.
Nog heel eventjes, dan kan ik eindelijk knuffelen met mijn prinsesje. Doelloos naar haar kijken. Elke adem beluisteren. Ik heb zin in hetgeen wat nog moet komen, hoe veel pijn daar ook bij mag komen kijken.