20 week echo

Vandaag was de dag, de dag dat we onze kleine meid weer mochten bekijken. Dit keer werd ze dan ook helemaal nagekeken. 

We kregen de 20 week echo. Vandaag 21+6 zwanger, maar goed, zat vakantie tussen. Dus vol gezonde spanning het ziekenhuis ingelopen, gevraagd waar we moesten zij.

En ja hoor, wij wel weer, lopen we niet helemaal verkeerd?? Wij weer de weg gevraagd, uiteindelijk toch bij de goede aangekomen. Alles geregeld bij de receptie, papieren mee die ik moest invullen en wachten in de wachtkamer. We werden al vrij snel opgeroepen, dus hup in de benen! Ik met redelijke klamme handen die spreekkamer in. Een klein gesprekje gehad en we mochten naar de onderzoekskamer. 

Hup, ik met me dikke reet op die tafel, liggen gaan en mijn buik vrijgemaakt. Gaat bij de gynaecoloog niet de telefoon? Werd hij naar de operatiekamer geroepen. Tja, dat gaat voor. Dus ik mijn broek weer goed aan en shirt weer naar beneden en de wachtruimte weer in. Hebben we dik een halfuur gewacht, komt hij er weer aan, in zijn (schone) operatie kleding. Oke, we mogen. 

Ik weer op die tafel, warme gel op mijn buik. En daar gingen we dan! Alles goed bekeken. Zagen we eerst het hoofdje, met de hersenen. Kijken of ze oogjes heeft, of het neusje er nog aanzit en of ze ook mooie lipjes heeft. Ze heeft geen hazenlip, en alles in het gezicht is goed. Dus dan naar de buik. Daar zagen we direct het hartje stevig kloppen. En voor het eerst horen kloppen. Wauw! Hij alle kamertjes bekeken, alles was goed. Ze heeft dus geen hartafwijking, pfieuw! Toen de maag opgezocht en de niertjes. Hij heeft echt alles twee of drie keer bekeken en overal foto's van gemaakt. Ik zelf heb een foto gekregen van haar hoofdje, vanaf de zijkant gezien, En mevrouwtje heeft nu al een klein wipneusje!

En toen ging hij weer naar het hartje, nu ging hij haar hartslag opslaan. Oke, prima! waar kwamen we achter? Mevrouw heeft een mooie regelmatige hartslag, ook mooi stevig. Alleen.... Ja, nu komt het. Ze slaat om de 5 a 6 keer een keer te snel achter de vorige slag aan. Wij vragen wat voor kwaad dat kon. Gynaecoloog heel rustig uitgelegd, dat het helemaal geen kwaad kan. Tijdens de rest van de zwangerschap zal het vanzelf goed komen. En na de geboorte zal ze er geen last van hebben. Dus opzich, geen slecht nieuws. Mijn eigen gynaecoloog zal haar hartje de volgende keren goed in de gaten houden, om te kijken of het over gaat. Ik moet over een week of 8 weer naar het ziekenhuis, weer een uitgebreide echo van het hartje. Hij gaat er van uit dat het dan al redelijk is weg gegaan, maar je kan beter zeker weten! Dus wij maken ons hier niet zo druk om, ze groeit er niet minder van. En de gynaecoloog heeft ons ook echt gerust gesteld. 

Hij heeft een bovenarmpje en een bovenbeentje opgemeten. Deze waren langer dan dat hij verwacht had. Zegt hij ineens, ze is wel groot. Hij nog eens meten, ze is te groot voor deze week. Hij wil me niet vooruit zetten, dat moet mijn eigen gynaecoloog doen. Maar zoals hij kon zien ben ik dus een week verder heen als nu in mijn papiertjes staat. Spannend! 

Alles was dus goed. En we hoefden ons nergens zorgen om te maken. Dus met een onwijs goed gevoel uit het ziekenhuis gekomen. 

We gaan nu weer een tijdje waachten, tot 10 maart om precies te zijn, dan hebben we weer een echo bij de gynaecoloog. Ik krijg dan ook een suikertest. Ik moet zeggen, dat ik er niet heel veel zin in heb. In die suikertest dan he! Zou mijn kleine prinses wel elke dag willen zien! 

Ik ga jullie natuurlijk ook op 10 maart een update geven!

Tot dan dames! En geniet van de eerste dagen van maart!