Afgelopen vrijdag hadden we de echo.
De nacht ervoor geen oog dicht gedaan.
Voelde de kleine weleens, maar juist de avond voordat we de echo hadden had ik mijn hand op mijn buik.
Mijn ringvinger werd gewoon keihard omhoog geduwd door de kleine, en toen schoot de angst er bij mij in.. wat nou als we dit kleintje weer moeten afgeven etc.. juist omdat jake ook heel actief werd de dag voordat hij geboren zou worden..
Eindelijk hadden we de volgende dag de echo..
Eerste wat mijn man en ik zeiden was.. geen vocht :).
En indd geen vocht het kleine ukkie is gezond. Ook hebben we gevraagd of ze het geslacht al kon zien. En dat weten we nu.
Nog een paar weken dan weten we zeker of ons kleine mupje gezond is..
Maar voor nu is er een hele zware last van onze schouders gevallen.
Zoals het eruit ziet krijgen we gewoon weer een gezond kindje :).
Eergisteren al gelijk een deel van de baby kamer omhoog getild. Waren bang dat de commode niet omhoog kon, maar hij staat:).
Kan niet wachten om weer een klein hummeltje in mijn armen te hebben
En het idee dat dit misschien de laatste zwangerschap is, vind ik wel een raar idee.
Mijn man wou er twee en ik zei altijd misschien wel 3 kijken tegen die tijd wel.. maar hij wou het echt niet.
Nu zegt hij al over een paar jaar kijken we verder. En dan uiteraard niet op de natuurlijke manier. Want we willen niet weer een kleintje verliezen.
We gaan het zien of we over een aantal jaar het nog aandurven om het hele traject in te gaan. Mij stemt het vrolijker dat hij de opties nu open houd :)
reacties (0)