Vandaag bijna 19 weken

Terwijl ik me zo had voorgenomen niet van dit kleine wondertje in me buik te gaan genieten, en me er vooral niet aan te hechten merk ik stiekem dat het eigenlijk al te laat is.


Het kleine wondertje doet behoorlijk zijn/haar best om mamma over die streep heen te trekken met het geschop en gedraai en het lukt..


Wat hou ik alweer veel van dit wondertje, en het geeft ons vertrouwen dat ik nu met bijna 19 weken gewoon nog alles kan.


Dat was de vorige keren wel anders toen lag ik rond deze tijd al weken op bed met veel, maar dan ook echt veel pijn.. en nu niks:)


Ik ben toch wel weer trots dat ik een leventje in mijn buik draag, en hopelijk is dit niet het begin van het einde maar het begin van iets wat nog heel lang zal duren, ons kleine gezonde wondertje.. Zou het dan eindelijk na 2 jaar? eindelijk een gezond kindje die we over 4,5 maand in onze armen kunnen sluiten terwijl het huilt? Het klinkt nu nog te mooi om waar te zijn, en dat terwijl het voor de meeste zo vanzelfsprekend is..



Er gaat geen dag voorbij dat ik mijn jongens mis


ik realiseer me steeds meer dat ik steeds dichterbij de 21 weken kom, de weken dat we afscheid namen van Jake*, alles komt ook steeds weer naar boven:( dat ik die pillen moest nemen, dat hij geboren was en dat ik alleen maar wou dat hij terug in me buik gestopt werd:'( 


en als we de 21 weken voorbij zijn, dan gaan we de 30 weken tegemoet, de weken dat we Jaimy* verloren, de echo waarop het hartje was gestopt (kwam door de weeën)


de bevalling en de schrik reacties van de verloskundigen etc, mijn man die in elkaar zakte van verdriet, ik die op het bed lag en niet naar hem en de kleine Jaimy* toe kon, vervolgens dat ik 3 liter bloed verloor en met spoed naar de OK werd gereden, daar ben ik nu weer zo bang voor dat ik voorbij de 30 weken kom en het toch weer mis gaat:(


Er komen nog veel moeilijke en pijnlijke momenten:(, maar voor nu probeer ik sommige dagen toch te genieten maar toch blijft de angst enorm:(

270 x gelezen, 13

In Overig

reacties (0)


  • tristan

    Ik hoop dat er een tijd mag komen dat jullie wel volop kunnen genieten, ik duim hard mee dat jullie straks een gezonde dochter of zoon mogen krijgen.

  • mamaR77

    Dikke knuffel!!!!

  • mama-van-A-M-Z-R-R

    Een zwangerschap is ook zo spannend he... ik hoop voor je dat de tijd snel voorbij vliegt en ook jullie al die mooie momenten met dit kindje mogen gaan meemaken na de bevalling! Hoe zwaar het soms ook is, uiteindelijk is het het allemaal zo waard. Veel sterkte meid

  • Lan1405

    Ja onbezorgd zwanger zijn zit er helaas niet meer in.Ik hoop voor jullie dat er dit keer een mooi en gezond kindje komt die jullie niet hoeven los te laten.

  • vlindermeis

    Heeel moeilijk hoor al die gevoelens, veel positieve gedachten stuur ik je kant op!

  • PoePSie18

    dank je wel:) ja het is heel moeilijk. Ja hoop dat het wat zegt vorige keren takelde ik heel snel af en nu nog steeds niet:) daar hou ik me aan vast.. maar sommige momenten zijn zo moeilijk :'(. mijn man is er van overtuigd dat het goed is:) die ziet de verschillen heel duidelijk:)

  • Cindytje87

    Is denk ik zo moeilijk... Je wilt blij zijn, maar je weet dat he altijd mis kan lopen hoop echt voor je dat het allemaal goed komt... Zoals je zegt het feit dat je nu nog kan rondlopen zonder pijn zegt misschien wel al iets! De hoop allesinds niet opgeven!