Morgen de eerste echo

eerst keek ik er erg naar uit wetende dat je met 8 weken nog niet veel kan zien, en ook er eindelijk achter komen of het er 1 of 2 zijn...

nu het steeds dichterbij komt, wordt ik nerveuzer en bang heel erg bang.. dit is het begin van de medische molen die ik niet meer wou.

waardoor ik die positieve test woedend weg smeet. morgen is het ineens echt, dan kunnen we niet meer terug dan wordt de rollercoaster gestart.

dat gevoel benauwd me, en ok ik weet wel dat ik zwanger ben, dat laat me buik me duidelijk zien (lijk wel 6 maanden)

stel het is er maar 1 en ik blijk verder dan ik dacht, deels mooi maar deels weer een rondje terug in de tijd.. kijk daar heel erg tegenop alle herinneringen die met elke echo die komt,  alleen maar heftiger worden, de angst dat het weer mis zou zijn die weken in spanning.. nooit zo erg bang geweest als deze keer..

ik weet het, we moeten hierdoor heen, en ik hou me op dit moment gewoon vast aan het feit dat ik me anders voel, veel meer kan en dit gewoon een hele andere zwangerschap is.. dus dat het haast wel goed moet zijn.., mja die angst komt regelmattig om het hoekje gluren, de angst buiten sluiten lukt me nu nog niet.. op naar de 20 weken echo die goed is.. pfft wat duurt dat nog lang.. morgen eerst maar kijken of mijn gevoel klopt of het er indd twee zijn...heb dat eerder nooit zo sterk gehad...8.45 de eerste echo..