Vandaag is het alweer 1 jaar geleden dat ik in het amc lag, en op de echo zag dat jij naar boven was geklommen..
Dit was de dag dat jij stil werd geboren.. en dat er bij ons als ouders een scheur in onze harten ontstond..
Een scheur die gerepareerd kan worden... maar altijd zichtbaar zal blijven..
Net zoals een wond waarvan je de littekens altijd zal blijven zien..
Ik kan er niet teveel bij stilstaan mijn kleine schat.. het doet zo een pijn
je had bij ons moeten zijn... en al rond moeten kruipen/lopen zoals die kleine van een vriendin al doet.....
wij zullen je nooit zien opgroeien, nooit weten welke kleur ogen en haar je zou gaan krijgen en of je nou op pappa of op mamma leek...
vandaag precies een jaar geleden werden wij ouders door jou.. Jaimy...
De ene dag gaat het beter dan de andere dag.. maar over het algemeen gaat het redelijk.. het enige wat ik zo graag had gewild is dat jij en je kleine broertje bij ons waren geweest...
reacties (0)