Zal het nu wel echt zijn?

Dat is de vraag die wel steeds in mij opkomt. Ik heb afgelopen zaterdag (6/12) positief getest en vanochtend nog eentje gedaan om te kijken of deze donkerder zou zijn. Dat is die God zij dank wel. Het blijft een oh zo onzekere periode tot aan de 7 weken echo op 24/12. Ik wil dan ook zo graag dat de tijd voorbij vliegt.

Ik wist deze ronde niet meer precies hoe en wat. Ik ben vanaf de eerste cd met tarwekiemolie begonnen en had voor het eerst ook wel last van hoofdpijn door de hormonen. Heb dus ook wel eens een halve paracetamol genomen. Omdat ik de vorige cylcus na 3 weken al ongesteld werd beschouwde ik dat als nog een kans voor dit jaar. Ik had namelijk al besloten om  voor IVF te kiezen maar pas volgend jaar daarmee te beginnen in februari of maart. 8 december stond ook het evaluatiegesprek met de fertiliteitsarts ingepland. Ik had 2 evengrote follikels op 17/11 en in principe hoefde ik geen ovitrelle te spuiten omdat volgens de arts uit het bloedonderzoek bleek, dat de eisprong zelf al naderde. Maar ze wilde toch dat het een extra zetje kreeg dus adviseerde zij om toch de ovitrelle te spuiten. Nou, voor het eerst heb ik geen eisprong gevoeld. Ik was al helemaal in paniek en had 20/11 het zh gebeld om te vragen of dat wel kon, omdat ik het altijd voelde. De arts zei dat het altjd springt en dat ik mij geen zorgen hoefde te maken. Nou, ik had niet meer zo'n geloof en had het ook maar een beetje losgelaten. Ook omdat het bms maar 4,5mm was op 17/11.

De testen liegen niet, maar goed, blijf toch heel onzeker omdat het voorheen altijd mis is gegaan. Ik blijf bidden en hopen dat het deze keer wel echt een overwinnaar is en dat ik een kans van God heb gekregen op het moment dat ik het niet meer zag zitten.