Mijn verhaal - de bevalling
Het heeft even geduurd voordat ik mijn verhaal postte, maar inmiddels gaat het een stuk beter. Het heeft z’n tijd echt nodig gehad. Het was heavy. Maar we hebben er zo iets moois voor teruggekregen. We zijn zoooo verliefd op ons kleine meisje. Niet kunnen voorstellen dat je vanaf dag 1 haar niet meer weg kunt denken uit je leven en dat ze zooo veel voor je betekent.
Ik zal bij het begin beginnen
Om 00.30 uur (3 nov) ging ik naar de wc en daar braken mijn vliezen. Jeetje, dat was toch wel heel onverwacht. Ik hoopte wel dat de baby eerder zou komen, maar toch hou je er nog geen rekening mee. Weeën had ik op dat moment nog niet, maar dat duurde niet lang. Om 1 uur begonnen ze al goed te komen en tegen 3 uur, geloof ik, hebben we de vk al gebeld, want ik had al weeën om de 2 minuten. Ze kwam en ik had (al) 1 cm ontsluiting. Ze zou tegen 9 uur terug komen. Intussen werden de weeën echt heftiger. Om 9 uur had ik (al wel) 2 cm ontsluiting en hebben we besloten naar het ziekenhuis te gaan voor pijnbestrijding (ruggeprik). Daar aangekomen moest ik eerst aan de ctg en zo en tegen een uurtje of half 12 werd ik opgehaald voor de ruggeprik. Maar… die werkte niet… Het verdoofde niets. Dus weer wachten op de anesthesist, die alleen werkte die dag (zaterdag) en op de IC bezig was. Eindelijk na 1,5 uur kreeg ik de 2e ruggeprik, die helaas alleen rechts verdoofde. Maar daar moesten we het mee doen. Dus links voelde ik alles nog. Terug naar de verloskamer en daar bleek dat ik nog maar 3 cm ontsluiting had. Tegen 17.00 uur weer gekeken en warempel: 4 cm. Toen is er besloten nog 1,5 uur te wachten en dan te beslissen om over te gaan tot een spoed keizersnee of toch natuurlijk. Aangezien ik al 17 uur bezig was en er geen schot in de zaak zat. Ik kreeg weeënopwekkers (net of ik geen weeën had… maar om de ontsluiting een handje te helpen) en om 21.00 uur had ik ineens 8 cm. Dus toch een natuurlijke bevalling. Ik had nog geen persdrang maar mocht al wel wat proberen. Maar ik kon bijna niet meer. Ik was kapot. Ik had een ass. gyn. aan mijn bed zitten en een verpleegkundige. Al ben ik heel erg te spreken over alle personeel in het zh (zo vriendelijk en lief allemaal) die ass gyn was zo’n koele kikker. Ik kon er niets mee. Ze luisterde niet naar me en zei dat ik gewoon door moest gaan. Ze zag niet aan me (of wilde het niet zien) dat het echt nagenoeg te veel werd. Dus na een uur wilde ik dat de gyn kwam en me zou helpen (pijnstilling, tang, pomp, het maakte me allemaal niets uit). Zij keek de verpleegkundige en ze zeiden letterlijk tegen elkaar: “Dat mogen wij niet beslissen.” (over de pijnstilling en de tang/pomp). Dus toen mijn man nog even duidelijk maakte dat we wilden dat de gyn kwam, hebben ze hem opgehaald. En binnen 3 minuten was Pam er. Twee persweeën, pijnstilling en de tang. Terwijl die ass zei dat er geen pijnstilling bestond in dat stadium. Ik kan me er nog boos over maken, zoals zij heeft gedaan. Jammer, hoor! Maar om 22.34 uur was ons meisje er. Wat een verlossing, maar wat mooi! Zoooo trots!
Tijdens de bevalling heb ik veel bloed verloren (1200 cc) en daarna kwam de placenta niet, dus moest ik naar de ok (maar dat heb ik niet erg gevonden – heb even heerlijk geslapen). Hier werd ik ook gehecht.
De ruggeprik en de weeënopwekkers hebben ze de hele nacht nog laten zitten, waardoor ik de volgende dag nog steeds geen gevoel had in mijn rechterbeen (de volledige dosis ging daar naartoe – links was ja niet verdoofd). Dit is ook de reden dat we daarna nog een nacht moesten blijven, omdat het gevoel maar heel langzaam terugkwam. Maar wij vonden het zo’n mooie tijd in het ziekenhuis. We hadden een prachtige kamer met ons drieën en werden goed verzorgd daar. Kunnen er erg mooi op terugkijken. Maandag mochten we naar huis. Daar bleek gedurende de week dat ik maar erg moeilijk op krachten kon komen. Mijn hb was is het ziekenhuis al erg laag (5,8) wat een reden kon zijn.
Omdat ik maar geen energie had, ben ik uiteindelijk gestopt met de borstvoeding. Dat vergde te veel van me. Er viel toen een last van me af, moet ik eerlijk toegeven.
We hadden een super leuke kraamhulp en hebben een hele mooie kraamweek gehad. Daar kijken we met zo veel plezier op terug. De mooiste week van ons leven.
En nu genieten we volop van ons meisje!
reacties (0)