Boem! Op mijn snufferd....

Maandagavond gleed ik op straat uit over wat modder/regen in een greppeltje en viel pal voorover op mijn buik. Jeetje mineetje, hoe krijg je het voor elkaar.... Nog nooit van m'n leven ben ik op m'n buik gevallen en nu er een baby in mijn buik zit, lig ik voorover op m'n snufferd. Wat een sufferd!
Ik heb me redelijk kunnen opvangen op mijn handen, geloof ik. Maar gezien de staat van mijn witte blouse had ik echt languit gelegen. Alles was vies; mijn broek, mijn blouse, mijn tas, mijn handen. Allemaal drek. 
Toch even de vk gebeld en zij raadde me aan even langs te komen. Ze heeft het hartje geluisterd, mijn buik gevoeld en een echo gemaakt. Alles zag er prima uit en voelde goed. Geen gesprongen aders o.i.d., de placenta zat nog prima en het hartje van Jip klopte heel regelmatig en snel genoeg (140 spm). Dus een hele opluchting en met een gerust hart konden we naar huis. Toch fijn dat we direct terecht konden bij haar.
Zo, dat was me het avondje wel.

Gisteren en vandaag heb ik spierpijn in mijn armen/schouders, waarschijnlijk van het mezelf opvangen :)