Van los laten .. naar nog meer angst!

Helleuuuuu

Dat is lang geleden!!

Jason is alweer 17 maand!

Ik heb veel last gehad van angsten (negatieve fantasien) maar ook nachtmerries.

De angst dat ik Jason kwijt raak, de angst dat hij iets te hard valt van een stoepje waar door hij een groot gat in zijn hoofd krijgt, dat hij mij zo de straat op rent en onder een auto komt... bijvoorbeeld.

Zo zijn er wel meer dingen, hier voor heb ik ook bij de psycholoog gezeten en die zei: zodra je zo'n beeld weer voor je krijgt moet je je afvragen: waarom ik dat denk, en dat er geen reden is om te bedenken dat zo iets zal gaan gebeuren. En ook dat ik het moet opschrijven

Op het begin ging dat goed maar de laatste tijd komt het weer terug

Waarom? omdat ik hem heb los gelaten...

Ik werdt er gek van dat bij elk dingetje mijn hart even stil stond!

Dus... loslaten!... dat ging aardig goed.. tot dat hij in 1 dag: en een hekje over zich heen kreeg met kippengaas (lichte snee op zijn voorhoofd), van de trampoline afdonderde ( mond vol zand en overstuur jongetje), van een glijdbaan af kieperde...

Pff daar was mijn angst weer! niet dat ik niet op lette maar het gebeurde net weer die ene seconde dat ik ff niet keek!

Elke avond weeeeer nachtmerries.. elke avond weeeeer van die negatieve fantasien wordt er zo moedeloos van.

Maar ik wil niet weer naar de psycholoog daar voor want ik weet precies wat ze gaat zeggen, en het helpt niet.

Ik maak me nu al druk: oohjee als hij straks 5 a 6 is wilt hij met de buurjongetjes spelen in de speeltuin, oohjee dan moet hij 1 straat verder... stel je voor dat er een auto aan komt of iets te hard van een rekje afspringt..

Dat kan ik mij zelf niet aan doen en mijn kind al helemaal niet! 

Mensen die dit herkennen of tips hebben!

Graag!

-------------------------------------------------------------------------------

Zo en nu...

Nu is Jason alweer 17 maanden..

Na dat hij zijn verjaardag had gevierd lijkt het allemaal nog sneller te gaan dan zijn eerste jaar! (die ging al snel)

Jason is eigenlijk vanaf 14 maanden in een dikke sprong terecht gekomen!

Huilen, kiesjes, driftbuien, slecht slapen, niet meer zonder papa en mama kunnen, heeuuul erg knuffelig met mama...

En vond het op het begin nog wel mee vallen maar ik moet wel zeggen dat ik het toch best een pittige tijd vind..

Hij begint nu weer aardig goed te slapen, daar zijn wij ontzettend blij mee want ineens gebroken nachten terwijl hij al heel lang door sliep is wel weer ff wennen hoor! eigenlijk kon ik er niet eens aan wennen haha

Hij eet nu ook voorledig met de pot mee, en wat zijn we trots! hij doet het geweldig! hij wou ook geen potje meer en wou het allemaal zelf doen! nou prima joh! hihi

Ook gaat ie steeds meer echte woordjes zeggen: Die, draadje, papa, mama, dank, lekker (af en toe) opa=mmmmmmmmpa ;-)

Zijn eerste woordje was ook echt: Draadje! mijn vader had zijn vest aan waar een draadje aan zat en mijn vader zei: draadje... en sinds dien zegt Jason overal draadje tegen hihi..

Ook een behoorlijk eigenwijs kereltje wordt het en ooozoooo ondeugend! als hij iets niet mag dan steekt hij zijn tong uit haha...

en het woordje: zitten!! weet ie precies wat het betekend haha

Dat was hem eigenlijk wel weer =) nogmaals als iemand tips heeft voor mijn angst.. laat het me weten =) xx

p.s even nieuwe fototjes in het album gezet =)