Al ingedaald en doorverwijzing 30-wkn echo!

Mijn hele zwangerschap krijg ik verbaasde reacties over hoe ver ik al ben en soms nog steeds dat ik uberhaupt zwanger ben, ik draag erg bescheiden en soms resulteert dat in verwarrende situaties en het feit dat er nog maar twee maal iemand voor mij is opgestaan in druk openbaar vervoer...

Toevallig vandaag stond er een steunende en kreunende mevrouw in mijn winkel die 'heel erg zwanger' was en klaagde tegen mij dat zwangerschap echt geen pretje is (ik dacht dat ze dat deed omdat ze zag dat ik ook zwanger was) en ik informeerde vriendelijke naar hoever ze al was. 6 Maanden zei ze, en omdat de een met 24 weken dat als 6 maanden telt en de ander gewoon 3 maanden van de uitgerekende datum af telt, vroeg ik ook naar het aantal weken, en dat was 27. Ik vertelde dat ik 29 weken was en ze keek me aan alsof ze water zag branden. Maar bij haar was t al de tweede, dus veel zwaarder, blablabla, je kent het wel, mensen die tegen elkaar opbieden alsof het een prestatie is...

Dit verhaal vertelde ik in geuren en kleuren aan mijn verloskundige tijdens mijn zesde afspraak en ze beaamde dat het inderdaad meer een 23/24 weken buikje lijkt. Na de bloeddruk gecontroleerd te hebben mag ik op het bed gaan liggen en gaat ze aan mijn buik voelen. De baby is inmiddels al ingedaald(gebeurt kennelijk vaker bij eerste zwangerschappen rond de dertigste week), concludeert ze. Doordat de baby erg compact opgerold ligt en ik stevige buikspieren heb, kan ze niet met zekerheid zeggen hoe de baby ligt, maar gelukkig ligt 'ie netjes met zijn bolletje naar beneden.

Maar, ondanks mijn redelijke lengte van 1.75 heb ik een 'korte' buik, waardoor de baby al snel in de buurt van mijn borstbeen komt en toch al ingedaald is en dus lager zou mogen zitten. Nu is het goed mogelijk dat ik een anatomisch gezien laag middenrif/borstbeen heb, toch loopt het, gezien ook de vorige controle erg vooruit: bij 26 weken noteerde ze 1/3(terwijl het met 28 weken op 1/4 zou moeten zitten) en ik dus nu met 29 weken op 1/2 zit. Dit betekent dat ik waarschijnlijk een erg grote baby draag, en dat de groeispurt dus wel erg lang aanhoudt. Om dat te controleren mag ik voor een derde echo gaan.

Uiteraard was mijn eerste reactie: leuk, nog eens naar 't babietje kijken, maar dat sloeg snel om. Een echo is natuurlijk niet zomaar leuk als er een medische reden voor is. Mijn verloskundige bleef heel relaxed en had niet het idee dat er iets mis was, ze wilde alleen checken of t inderdaad een lekker groot babietje was. 

Laten we 't hopen, ik ben stiekempjes toch wel een beetje bezorgd....