Een week later

Vandaag is het een week geleden dat we het slechte nieuws te horen kregen.
Vorige week woensdag en donderdag merkte ik dat de krampen en het bloedverlies wat toe namen.
Ik had geen idee wat ik moest verwachten qua krampen en bloedverlies en ik vond het afwachten echt niet fijn.
Donderdagavond veel bloedverlies gehad en 'iets' verloren. Wij dachten dat dat het vruchtzakje zou zijn en de vk dacht dit ook (aan de hand van mijn omschrijving).
Daarom voor vrijdag een een echo ingepland om te kijken of alles inderdaad weg was.
Helaas bleek op de echo dat er eigenlijk niks veranderd was. Ik was waarschijnlijk een deel van de placenta verloren.
Ik baalde er echt van, ik dacht dat het al achter de rug was, maar dat viel vies tegen.
Direct maar een afspraak gemaakt om naar de gyn te gaan als het niet vanzelf zou komen. Daar zouden we dan maandag (gisteren) een echo hebben om de vorderingen te zien.
Ongeveer een uur na de echo bij de vk begonnen de krampen toe te nemen. Het kwam en ging en waren heftige menstruatie krampen.
Op een gegeven moment ging de pijn niet meer weg en was er een soort constante krampende pijn en daar bovenop kwamen met tussenposen van 1 minuut nog heftigere krampen. Ik heb nooit weeen gehad, maar ik heb er geloof ik nu een goed beeld van. Pff...
Na anderhalf uur nam de constante pijn af en bleef het bij af en toe een 'wee'.
Helaas was er, behalve een hoop bloedverlies, niks gebeurd. Daardoor was ik bang dat ik nog zo'n pijnreeks over me heen zou krijgen..
's Avonds dacht ik gewoon te gaan plassen, maar ineens voelde het alsof ik een tuinboon uitplaste. Het was niet pijnlijk, maar wel een gek en naar gevoel.
En ja hoor, daar lag het vruchtzakje in de wc. Heel herkenbaar, niet te missen.
Ik wilde het absoluut niet door de wc spoelen dus ik heb het er uit gevist. Klinkt misschien vies, maar ik vond het heel erg fijn dat ik het kon zien.
Toen we het even goed bekeken zagen we niet 1 maar 2 kleine boontjes zitten!
Gelijk de vk gebeld en dit gaf aan dat we het vruchtzakje het beste mee konden nemen naar de gyn. De echo bleef staan omdat ik dan mooi maandag al terecht kon en ik dan gelijk wist of alles weg was of niet.
In het weekend niet veel pijn meer gehad, wel last gehad van een hele erge opgezette buik en veel bloedverlies.
Daardoor dacht ik dat er nog wat weefsel was achtergebleven wat wellicht toch nog met een curettage moest worden weggehaald.
Op de echo maandag bleek dit gelukkig niet het geval en was alles mooi vanzelf er uit gekomen. Wat een opluchting.
Toen was daar nog het moment om het vruchtzakje te bekijken. De gyn ging kijken en zag er ook 2!
Het was een ééneiige tweeling geweest! 
Het was dan wel weer een bijzonder geval, want ze deelden (voor zover zichtbaar) 1 vruchtzak en 1 placenta (monochoriaal-monoamniotische zwangerschap). Dit komt bij alle tweelingen slechts in 1% van de gevallen voor. Hiermee was de kans op een goede zwangerschap al een heel stuk kleiner.
Of dit daadwerkelijk de oorzaak is geweest dat het niet goed gegaan is, zullen we nooit weten, maar het is fijn om ergens aan vast te houden.
We hebben het vruchtzakje weer mee naar huis genomen en in de tuin begraven met een mooi briefje er bij. En daarboven op mooie vergeet-me-nietjes geplant.
Vandaag ook weer voor het eerst aan het werk gegaan en dat was fijn. Ik kon er met mijn collega's goed over hebben, maar we hebben het ook gewoon lekker over andere dingen gehad. Die afleiding kon ik wel goed gebruiken.
In principe hebben we 'groen licht' voor een volgende zwangerschap. We gaan rustig kijken hoe het allemaal loopt.

Liefs x