Even (nouja even...) klagen!

Ik moet even van me afschrijven. Het is nog al een onsamenhangend verhaal maar ik moet t ff kwijt ;-). Sorry voor het klagen alvast, haha!

Elke keer probeer ik het zwanger worden van me af te zetten, maar het lukt niet! Ik weet niet hoe ik dat moet doen. Ik maak mezelf helemaal gek. Niet alleen omdat ik het zelf heeeeeeeel heeeeel heeeeel graag wil, maar ook omdat ik het gevoel heb dat mensen het van ons verwachten. We zijn al lang samen en nu mijn zus een kindje heeft krijg ik steeds vaker de vraag: 'en wanneer worden wij opa/oma/tante/oom?'. Dan kan ik alleen maar denken: 'jaaa, we zijn er mee bezig, maar het lukt nie-hiet!'. Ook baal ik er van dat ik er zo open over ben geweest op mijn werk. Dit heeft me min of meer m'n vaste contract gekost en ben ik er nu 3 maanden uitgezet. Daarnaast zit (voor mijn gevoel) iedereen te wachten totdat het bij mij eindelijk raak is, omdat ik al vanaf begin dit jaar roep dat ik het wil. Als het zwanger worden nog op zich laat wachten, komt over een jaar mijn contractverlenging ook weer in gevaar.

Ik kan ook zo slecht tegen het wachten elke maand, helemaal omdat mijn cyclus mega lang is. Ook omdat ik niet weet of ik met mijn lange cyclus wel een eisprong heb. De ovulatietesten van vorige maand lieten me denken van wel, maar er zat dan ongeveer 20 dagen tussen m'n eisprong en m'n ongesteldheid. Dat lijkt me ook wat lang. Dus dan is ie waarschijnlijk niet gesprongen. Of wel? Ik weet het niet! En dat haat ik! Ik kan slecht tegen die onzekerheid. Deze maand dus weer ovulatietesten. Dan heb ik nog een beetje zekerheid dat we op het goede moment klussen. Vorige maand ben ik op dag 10 begonnen en had ik op dag 21 een (in mijn ogen) positieve. Nu begonnen op dag 14, maar tot nu toe 2 lichte testen gehad. Nog even doortesten dus.

Ik hoor en lees veel verhalen van mensen die 'er even niet mee bezig waren' en plots zwanger bleken. Ik vind het zo knap dat het voor sommige mensen als een verrassing komt, ik kan me dat niet voorstellen, je bent er toch mee bezig? Ik heb een paar jaar terug ook wel zoiets meegemaakt, maar dan een minder leuk verhaal wat onverwachts kwam. Ik weet nog goed toen mijn oma van m'n vaders kant (en later ook mijn opa van m'n moeders kant) overleed. Het ging al lange tijd niet goed met haar en elke keer als de telefoon ging, sloeg mijn hart op hol en dacht ik dat dit hét telefoontje was.. Telkens was het natuurlijk iemand anders. Toen mijn vriend en ik een weekendje weg waren en na een heerlijke strandwandeling een kopje koffie gingen drinken zagen we dat mijn vriend door mijn zus gebeld was. Totaal niks achter gezocht en ook niet de moeite genomen om mijn telefoon te pakken om te kijken of ik ook gebeld was. Ik dacht er niet eens aan! Toen belde ze nog een keer, dit keer met het slechte nieuws. Wauw. Die had ik echt niet zien aankomen! Echt gewoon totaal niet, ik had er geen seconde bij stil gestaan dat dat kon gebeuren. Hetzelfde was dus met mijn opa. Dat ging ook al tijden slecht en op het moment dat ik er een keer niet aan dacht, gebeurde het.

Ik kan me trouwens ook niet voorstellen dat als je er te veel mee bezig bent, dat het dan niet lukt. Alsof je ei denkt: oh nee ze denkt er te veel aan, we gaan niet innestelen hoor! Ik word er alleen wel helemaal gek van! Ik vind het fijn om er over te praten want dan raak ik het ook een beetje kwijt. Alleen mijn vriend zegt telkens: 'het komt wel' en m'n zus zegt: 'klus gewoon wanneer je er zin in hebt, je lichaam geeft dat vanzelf wel aan'. Bij hun kan ik ook niet echt m'n verhaal kwijt. Alleen mijn collega (nu dus even ex-collega) luistert altijd trouw naar mij en mijn zwanger-word-gezwam. En zegt ook dat ze het klote vindt en dat ze de onzekerheid snapt. Dat soort dingen wil ik ook gewoon horen, haha. Medelijden wil ik! Haha. Niet dat 'zet het van je af'-gedoe. Dat kan niet als je iets zo ontzettend graag wil. Het is net alsof je heel heel heel nodig moet plassen, maar je zit in een trein zonder wc, of je staat in de file! Probeer dat maar eens van je af te zetten dan. Dat lukt niet. Zo voel ik me dus.

Ah, heerlijk dat ik het ff van me afgeschreven heb. Sorry voor mijn lange gezwam. Volgende keer weer een wat vrolijkere blog :D