Pfff even lastig ermee. Peptalk nodig

Inmiddels is onze mooie zoon 8 wkn oud. (Bevallingsverhaal komt nog).
Maar voel me momenteel zo shit. Bah. Bijna tot walging aan toe als ik mezelf naakt zie staan. Laat staan seks met de lamp aan. De zwangerschapskilo s moet ik er nog 5 dus dat komt wel goed. Maar ik heb z'n lelijke buik.
Ik ben bevallen met een keizersnede. En dit had ik bij mijn 2 dochters niet waarvan ik vaginaal bevallen ben. Ik draag nog zwangerschapskleding en dat wil ik niet meer. Mijn spijkerbroeken passen wel dit maar dat ziet er niet uit en daarbij doet het zeer aan mijn onderbuik. Evenals een normale panty trouwens die drukken enorm. Draag ze wel want ik ben eigenwijs en moet en zal
Normale kleding dragen.

Vandaag kleding gepast die ik besteld had, en helaas weer dat buikje wat me enorm irriteerd en waarbij ik me afvraag of het überhaupt nog wel goed komt. Even voor jullie beeldvorming ik had een normaal
Postuur. Geen blokjes buik oid. Gewoon een gezonde vrouw. Ik vind het dus vreselijk mezelf zo te zien. En heb er echt last van. Ik eet keurig en ik het weekend wat lekkers. Oké ik mag wat meer water drinken red de 2 liter vaak net niet. Ik wandel graag we hebben een hond dus ik doe echt veel. Ben actief. Maar die buik 🤮. Kan het gewoon niet uitleggen hoe erg ik het vind. Ten eerste die deuk van het litteken en dan die bolle buik. Het word heeeeeeeeeeel iets minder maar als je me niet zou kennen denk je dat ik zwanger ben. Vreselijk dus. En tuurlijk mijn man en de gynaecoloog zeggen dat ik geduld moet hebben. En de lat niet te hoog moet leggen. Maar hoe doe ik dat. Hoe kan ik ervoor zorgen dat dat in balans komt. Dat ik het voor nu accepteer dat ik geduld moet hebben. En hoe verbloem ik dan mijn dikke pens?

Sorry voor me geklaag. Ik ben dol gelukkig met onze zoon na 2 gezonde meiden. Maar die buik ik voel me er gewoon zo rot bij. En dat is echt zacht uitgedrukt.