3de trimester

De 3de trimester begon op 28-10-2019. Dit waren zeker weten het zwaarste weken.
De eerste weken gingen goed. Ach het was allemaal zwaarder gezien ik inmiddels 16 kilo was aangekomen maar oké, het hoort erbij. Ik kon me nog leuk aankleden en al ploeterend kwam ik de dag goed door.

4 weken van te voren gepland om met zwangerschapsverlof te gaan werden er nu wel 5.
5 weken voor de zwangerschap ging alles puffend en zuchtend. Vocht in me voeten en handen waren aanwezig. Doordat er vocht in me vingers zat, ontwikkelde in het carpaal tunnel syndroom. Hierdoor tintelende en sliepen mijn vingers de hele dag.

30 januari 2020, eindelijk mijn laatste werkdag!!! Wat fijn alles is nu zo zwaar en alles werd nog zwaarder...

De controles waren nu elke week. Mijn lichaam was er echt klaar mee.
Douchen en aankleden koste veel energie en dan moest de dag nog beginnen.
Het carpaal tunnel syndroom werd nu 's nachts zo erg dat ik het uitstraalde naar mijn armen en ik er huilend wakker van lag.
Ik heb een brace aangeschaft, hiermee kwam ik de nacht redelijk slapend door maar het bleef pijn doen.
Zwaarder werd ik waardoor ik niet eens me zwangerschapskleding meer pasten.
Ook had ik last van zwangerschapsincontinentie, als ik hoeste of nieste druppelde er urine. O wat voel je je dan naar zeg. Een gezonde jonge vrouw met zulke klachten. O Ja en niet te vergeten de navelbreuk die uitpuilde en pijn deed...
Me voeten werden nog dikker waardoor ik de laatste weken geen schoenen meer aan kon, ik ging op slippers van papa naar de winkel.
Ooo wat voelde ik me een tokkie!
Af en toe zag ik sterretjes en had ik hoofpijn. Bij elke controle gaf ik het weer aan, eiwitten in de urine werden elke keer gecontroleerd en elke keer zat het op het randje van net goed.
Bloeddruk bleef netjes dat was een kleine opluchting.
Tuurlijk word het zwaarder allemaal en hoort er bij maar in de mate waarin ik het had wist ik dat dit niet meer gezond zwanger was. En dat bleek later ook want op de laatste controle waar we dachten een datum voor de inleiding te plannen bleek ik zwangerschapsvergifteging te hebben ontwikkeld en zei de arts 'jij blijft hier, vandaag of morgen wordt de kleine geboren'.

Ook waren er fijne dingen. We plande nog een weekendje saampies weg om zo nog even in alle rust te kunnen genieten voordat het gedaan was met de rust.
Ook ging ik naar zwangerschapsmassage, wat het ik daarvan genoten. Ik wilde dat ik dit eerder had ontdekt. Hierna volgde er nog 1 en de daarop volgende moest ik afzeggen want toen was jij er al. :)

625 x gelezen, 3

reacties (0)