Pretecho [02-10-2012]

Dinsdag 2 oktober 2012

Dinsdagavond om 20:00 hadden wij een afspraak bij het echocentrum om een pretecho van onze kleine meid te laten maken. Gezien het niet bij ons om de hoek is, mijn ouders en zusje meegingen en we beiden moesten werken tot 17:00 hebben we lekker bij m’n ouders gegeten.

Heel zenuwachtig was ik niet, maar vond het wel spannend of het dit keer zou lukken. Op maandag 20 augustus (mijn man z’n verjaardag) hebben we (toen 18 weken 2 dagen) ook een pretecho laten maken bij hetzelfde echocentrum, Wereldkind in Rotterdam. Helaas lag toen de kleine in eerste instantie met handen en voeten voor het gezicht en daarna met het gezichtje in de placenta. Helaas lukte het daardoor niet om een 3d beeld te krijgen van onze kleine meid. Ik vond het nu dus wel spannend of het dit keer wel ging lukken.

Bij het echocentrum aangekomen, mochten we plaats nemen in de wachtruimte. M’n vader vroeg zich nog af of we niet me te veel waren. We waren namelijk met z’n vijven, mezelf meegerekend. De vorige keer was er echter ook een stel met beide moeders (vier totaal), dus ach één meer of minder lijkt me geen probleem. Vervolgens ging één van beide echokamers open en kwamen er 5 personen uit. Geen probleem dus dat ook wij met z’n vijven zijn.

Na nog even te wachten mochten we naar binnen. Helaas hadden we niet dezelfde dame als de vorige keer. Dit vonden we best jammer, want die dame bracht alles zo leuk. Deze echodame zag er ook wel aardig uit, dus hoopten we dat zij het net zo leuk zo brengen.

Bij de vorige echo daar, hadden we de DVD erbij genomen met de beelden. Helaas hadden we er geen geluid bij. Het stel dat beide moeders had meegenomen had toen een videocamera meegenomen, dus dat hadden we dit keer ook gedaan, om zo toch geluid te hebben bij de beelden. Helaas reageerde de echoscopiste hier heel kattig op. Ze hadden wel geluid bij de beelden, dus een camera was niet nodig en als we toch filmden, dan mocht zij er absoluut niet op. Nou ja zeg! We kwamen niet voor haar, maar voor onze uk. Nou de sfeer was weer gezet.

Ondertussen was ik al gaan liggen en mocht ik m’n rok zo ver mogelijk onder mijn buik schuiven. Vervolgens handdoek eroverheen en een dikke klodder gel op m’n buik. En toen begon de echo. Onze uk lag weer te slapen, maar lag gunstiger dan de vorige keer. Eerst vertelde ze wat dingen bij de echo. Waar het hoofdje was, de oogkassen, de armpjes, het hartje (mooi kloppend J), de maag, de blaas en de beentjes. Vervolgens startte ze de eerste 3d echo in. Hmmm, balen de kleine licht net iets te ver gekanteld om een vooraangezicht te krijgen, maar een profielfoto is natuurlijk ook super. Helaas lag ook de navelstreng bijna geheel voor het gezichtje. Er zijn een paar afdrukken gemaakt, maar die zijn niet super. Dan maar weer even 2d.

Weten jullie al wat het wordt? Ja, een meisje! Zij nog even kijken en ja hoor, heel duidelijk een meid! Gelukkig! Niet voor niks een roze muur, roze dekentjes en met roze bewerkte monddoekjes en aankleedkussenhoezen gekocht.

Gelukkig droogde de dame tijdens de echo wat op, waardoor ze toch wel aardig was. Jammer van de vervelende start. Had ze het iets anders gebracht, dan was het niet zo vervelend geweest, maar ja, dat is achteraf.

Na de 2D gingen we weer 3D. Weer een beetje vergelijkbaar beeld. Nu trok onze kleine meid ineens haar mondhoekje op. Wat een lief glimlachje! Zo verliefd! We bleven nu wat langer 3D kijken. Onze kleine meid pakte toen de navelsteng vast. De echoscopiste zei gelijk…”goed zo meid en nu hard er aan trekken, trek maar naar beneden!” Helaas deed ze het niet en bleef de navelstreng er maar voor liggen.

Heel lief deed ze daarna haar mondje open en ging lekker op haar handje sabbelen. Zo lief!

We hebben nog een aantal kiekjes gemaakt, maar allemaal niet noemenswaardig. De dame duwde maar op m’n buik, maar de kleine werd niet echt wakker en deed ook geen poging om te draaien. Af en toe schopte ze wel, maar meer als reactie op het geduw, dan dat ze echt wakker was.

De echoscopiste gaf toen aan, dat het voor vanavond niet meer ging lukken. De navelstreng lag er gewoon voor en het beeld kan zo veel beter als dat er niet ligt. Ze adviseerde om een andere keer terug te komen. Wellicht dat een ander tijdstip wel meer beweging bij de kleine zou kunnen veroorzaken, waardoor er beter beeld mogelijk is. Vrijdag 19 oktober om 10:30 gaan we een nieuwe poging doen.

Qua kosten hoefden we nu de helft te betalen en mogen we de volgende keer de andere helft betalen. Dat vind ik super netjes. Twee keer plezier en geen extra kosten. Nu maar hopen dat de kleine volgende keer nog beter ligt en de navelstreng bij de beentjes ligt en niet bij het gezichtje.

Één van de mooiste foto’s heb ik bij m’n foto’s gezet, maar als het lukt zal ik die ook uploaden bij deze blog.

Opa en oma in spé vonden het trouwens geweldig om te zien! Die techniek hadden ze bij ons nog niet, dus ze waren helemaal verliefd! M’n zusje vond het leuk om te zien, maar zei wel dat ze toch liever de kleine straks in het echt wil zien.

Mijn man was alleen maar stil tijdens de echo. Heerlijk aan het genieten. Zo supertrots op ons meisje!