20-weken echo

Donderdag 6 september 2012

Om 16:10 hebben we de 20-weken echo. Tot 15:00 moet er dus nog gewoon gewerkt worden. Manlief heeft een thuiswerkdag en ik mag gewoon naar kantoor toe. ’s Ochtends is er nog geen spanning merkbaar en voelt het als een gewone werkdag. Eenmaal op het werk, begint gewoon de dagelijkse sleur weer. Hoe verder de dag vordert, hoe spannender ik het toch begin te vinden. De tijd gaat me niet snel genoeg en het liefst zou ik de tijd vooruit kijken.

Om 15:00 (stipt) zorg ik dat ik wegkom en ga zo snel mogelijk naar huis. Gezien het halverwege de dag is, is er gelukkig geen file en ben ik met 20 minuten al thuis. Gauw nog even naar de wc, zullen de zenuwen wel zijn. Vervolgens het verloskundigeboekje doorbladeren, want waar zit die echo aanvraag ook al weer. Yes gevonden, zat toch in het boekje tussen alle andere, inmiddels ontvangen, formulieren.

Met m’n man z’n auto gauw naar het echocentrum. Daar aangekomen waren we veel te vroeg (15:45) en moesten we nog een klein half uur wachten. Vanwege het mooie weer zijn we dus even in de auto blijven zitten. Het liefst zat ik binnen, misschien is er wel iemand uitgevallen en mogen we eerder, maar manlief zei dat ik moest ontspannen en gewoon nog even moest wachten.

Om 16:00 zijn we dan eindelijk het echocentrum binnen gelopen. Een stel voor ons ging toch net het kamertje in en wij mochten nog even op de gang (=wachtkamer) wachten. Bij de termijnecho hadden we een leuke aardige vrouw, die alles heel rustig uitlegde en voorzichtig deed. Die vrouw was er weer, dus waren we al wat relaxter. Het tweede echokamertje mochten we binnen bij de nekplooimeting. Daar was de echoscopiste minder vriendelijk. Legde weinig uit, zat maar te duwen op m’n buik en toen het uiteindelijk inwendig moest, duwde ze dat ding ook zo naar binnen, zonder er rekening mee te houden dat er nog een moeder om de kleine heen zit en dat die misschien ook nog wel gevoel zou kunnen hebben.

Nog wachtend op de gang ging ineens de tweede echokamer open. Mijn man en ik keken elkaar aan en zeiden allebei: “Fijn, hebben we dat mens weer!” Er kwam een stel naar buiten en we wisten dat we elke moment naar binnen geroepen konden worden. Toen kwam de echoscopiste naar buiten, naar de balie. Weer keken m’n man en ik elkaar aan: “Huh?! Dat is weer een andere!” Ach, dat is in ieder geval positief. Of niet, zei m’n man, wie weet hoe zij is. Ach, we zien het wel. Als ze haar vak maar verstaat en iets rustiger doet, kan het nooit erger dan die andere.

Toen mochten we binnen komen. Bij aanmelding aan de balie konden we overigens een dvd kopen, die werd meegedraaid bij de echo. Deze gaven we bij binnenkomst af samen met de echo aanvraag.

Ik mocht gaan liggen en ze begon direct met uitleggen. Wat wordt er verwacht, wat gaat ze doen en wat zegt zo’n 20-weken echo precies en als laatste of we het geslacht willen weten. Vervolgens ging ze alles onderzoeken. Alles wat we zagen werd rustig uitgelegd, ook wat ze deed, hoe ze dingen kon zien etc. Het belangrijkste voor ons: de kleine heeft geen hazenlip, open rug, waterhoofd, klompvoetjes en dergelijke. Verder was het hartje in orde en waren de hersentjes goed ontwikkeld. Ook de groei lag op schema en onze uk is nu 349 gram.

Het geslacht, ook hierin werkte de kleine eens mee. Het lag de gehele echo heerlijk te slapen en lag in een goede houding, zodat ook het geslacht nu voor 100% zeker is. Het is een MEISJE!!! We zijn er zo blij mee. Nu weten we wat onze uk is en kunnen we verder met de babykamer en kan ik eindelijk gaan shoppen.

Vervolgens werd er nog een afdruk gemaakt met alle uitslagen en kregen we, helaas, drie onduidelijke echobeelden en de dvd mee. De echobeelden en de uitslagen hebben we helaas nog niet bekeken, omdat we gister onverwacht visite kregen, vanuit de andere kant van het land (waar mijn man vandaan komt). Vandaag heb ik na m’n werk een bruiloft, maar morgen ga ik de beelden zeker bekijken! Dan komen mijn ouders ook om de babykamer te verfen (doet opa in spé) en die zijn vast ook benieuwd naar de beelden.

Al met al een prachtige echo met goede uitslagen en een trotse papa en mama van een mooi meisje!