Help, een dochter!
‘Dingdong’
De deurbel gaat. Ik doe open. Er staat een puistenkop voor de deur.
‘Dag meneer, Ik ben Flip, is puntjepuntje thuis?’
Ik
draai me om. Alles gaat ineens in slowmotion. Mijn dochter komt van de
trap.
Ze draagt een naar mijn idee veel te kort rokje. Ze heeft make-up
op. Terwijl ze naar beneden loopt realiseer ik me ineens dat ze een
vrouw aan het worden is. Mijn kleine meisje gaat uit. Met een puistenkop
die ik niet ken. Hij heet Flip.
‘Flip, ze is om 10 uur thuis, 1 seconde later, dan zoek ik je op! Je
zorgt dat ze het naar haar zin heeft. Als ze ook maar iets negatiefs te
melden heeft als ze thuis komt, dan zoek ik je op! Heb je dat begrepen
Flip’ zeg ik met veel nadruk op zijn naam. ‘Ja meneer, dat is goed
meneer.’
Een van mijn grootste angsten, nu al, en ze is nog niet eens geboren.
We krijgen een dochter.
Mijn vrouw en ik hadden allebei geen voorkeur voor een jongen of een
meisje. Afgelopen dinsdag hadden we de 20 weken echo. Tot de ochtend van
dinsdag was alles goed, maar vanaf dat moment een knoop in de buik. Is
alles wel goed? Is ze gezond en groeit ze goed?
En toen was het zover, de echo. Wat een opluchting. Alles is helemaal zo als het hoort te zijn.
‘Willen jullie het geslacht weten?’ vraagt de dame die de echo doet. ‘Ja graag!’.
Ze zoekt even de juiste plek op om het ons te laten zien terwijl ze zegt
dat ze het allang weet. Er kon dus geen twijfel meer over bestaan. Een
meisje.
Vorige week zaterdag zijn we aan de slag gegaan met het verbouwen bij
ons thuis. We wonen niet zo groot en het verbouwen was nodig om de
computerkamer om te dopen tot babykamer. Vele handen maken licht werk,
met familie (en Lonneke natuurlijk) zijn we hard aan de slag gegaan om
te computers te kunnen verplaatsen en alles te schilderen. De badkamer
af te maken en nog meer van dat soort onafgeronde zaken eindelijk klaar
te maken. De rest van de week hadden Bianca en ik vrij om onder ander
de babykamer zo ver mogelijk klaar te maken.
Roze, licht-roze en wit. De kleuren van de babykamer.
Afgelopen vrijdag om half 7 waren we dan eindelijk klaar. Een hele
week klussen en alles wat we wilden doen was gedaan. Om half 8 kwamen
onze ouders/schoonouders en broers en zussen voor de onthulling van het
geslacht. Bianca en ik hadden een taart besteld waar de binnenkant van
de taart het geslacht zou onthullen.
Tenslotte heb ik nog te vertellen dat ik eindelijk de baby heb
gevoeld. En niet zo’n klein beetje ook. Zodra Bianca stil zit of ligt
dan gaat de baby te keer in haar buik. Een goed teken!
reacties (0)