Een kindje neem je niet. Je kunt het geluk hebben gezegend te worden met een kind. Wij beseffen dat maar al te goed.
7 maanden zijn we bezig geweest voordat het raak was. Een nette gemiddelde tijd waar wij niks over te klagen hebben. Veel anderen moeten veel langer wachten. In sommige gevallen is één van de partners misschien onvruchtbaar, of verminderd onvruchtbaar. In andere gevallen zijn man en vrouw allebei kerngezond en prima en staat niks in de weg behalve het lot. Ik ken gevallen waar het tot 3 jaar duurde voordat het eindelijk raak was.

Ik ben pas begonnen met bloggen vanaf het moment dat ik wist dat het raak was. Een van de redenen was de angst dat het niet zou lukken.
Vanaf het moment dat je stopt met anticonceptie, in ons geval de pil, weet je dat het iedere maand mogelijk kan zijn. De eerste 2 maanden verwacht je het niet echt, maar bij de 3 maand begin je er toch echt wel stiekem op te hopen. De vragen beginnen ook te komen van familie die weet dat er een grote kinderwens is: “Is het al zover?”
En dan is het toch weer ‘feestweek’. Helaas. Even over feestweek. Ik heb al eerder gezegd dat mijn vrouw het zo noemt. En ik vind het eigenlijk heel erg toepasselijk. Zij bedoeld het natuurlijk sarcastisch, maar steeds als zij het zegt moet ik denken aan een sekte van menstruerende vrouwen in hun zijde lichtgekleurde kleding vrolijk rondhuppelen met een waterval of zee op de achtergrond in een weide van mooie geelwitte bloemetjes en rondfladderende vlinders zoals je ze in bijna elke maandverbandreclame ziet. Zij worden ineens leniger, sportiever, aantrekkelijker en beter in alles dan zonder dit merk. Zo zeer zelfs dat wij mannen overwegen het te gaan gebruiken. Uh, sorry, waar was ik gebleven?

De man is voor zo’n 24% verantwoordelijk voor een verminderde onvruchtbaarheid. Alles draait om het zaad. Zijn er genoeg zaadcellen? (tussen de 20 en 200 miljoen per lozing). Is de vorm goed? Zijn ze snel genoeg?
Een zaadcel is pas rijp na 3 maanden. Als je een gezondere levensstijl aanhoud om je vrouw zwanger te maken, dan heeft dit dus ook pas na 3 tot 6 maanden invloed op de kwaliteit van de sperma. Wist jij dat? Ik niet voordat we aan onze missie begonnen.

De eerste keer dat je een positieve uitslag verwacht is de teleurstelling nog niet zo groot. Toch, hoe verder je komt, iedere cyclus waarin het niet zo blijkt te zijn wordt die teleurstelling steeds groter.
Als man zijnde maak je je al helemaal niet druk in de eerste 2/3 maanden. Ik kan niet helemaal inzien hoe dat voor de vrouw is, maar Bianca had het er naar eigen zeggen ook niet zo moeilijk mee.
Na maand 4/5 begin je toch een beetje aan jezelf te twijfelen. Zou het aan mij liggen? Kan ik wel een vrouw zwanger maken? Hebben we wel genoeg seks?
Bij maand 6 ben je zelfs tijdens de daad in je hoofd bezig met je zaad goede moed in te spreken. “Kom op jongens (of meisjes), jullie kunnen het. Althans.. 1 van de zoveel miljoenen. Zoek die eicel, zoek!”
Bij maand 7 denk je aan de mogelijkheid dat je over een maand of 5 een kwakje moet gaan inleveren bij de dokter. Moet je een peeshokje in. Gadver, het idee alleen al. Het valt in het niet bij onderzoeken die vrouwen krijgen dus klagen mogen we niet, maar het idee is erg onprettig.
Ik stel me voor dat ik in zo’n hokje ben. Ik ben daar bezig en vul een potje, althans, een paar theelepels. Je komt het hokje uit en iedereen kijkt naar je want ze weten precies wat je hebt gedaan. Je zet vol schaamte dat potje op de balie en krijgt nog eens een vuile blik van de zuster, een chagrijnige vrouw die je nu al niet mag.
Die vervolgens net even iets te hard zegt “Is dat alles meneer?” “Had u liever wat hulp gehad?” Met een rood hoofd, niet in staat om iets terug te zeggen zou ik weggelopen zijn.
Maar zo ver heeft het niet hoeven komen. 7 Maanden hebben wij gewacht en nu is ze inmiddels al weer 9 weken en 2 dagen zwanger.
reacties (0)