Kipnuggets van de Mac

Vanochtend
eindelijk een klein beetje uitgerust wakker geworden. Voor het eerst
sinds zaterdag meer dan 5 uur slaap. Misschien een goede voorbereiding
voor als het zover is. Mannen die net vader zijn geworden, missen de
kroeg, slaap en seks. Dat duurt gelukkig nog even en de kroeg zal ik
niet missen want daar ben ik toch al geen fan van.

Fiona
moest er om half 5 al uit, want om 7 uur beginnen en ruim een uur
rijden. Ik kon tot 7 uur blijven liggen, maar dan toch er uit om eerst

mijn zusje naar stage te brengen en vervolgens zelf naar mijn eigen werk
te rijden. Mijn werkdagen beginnen om 9 uur en dat betekend dat ik er
normaal pas om 8 uur uit hoef.

File op de A12 maar ruim op tijd op de zaak.

Helaas
moest ik een collega al vertellen van de zwangerschap want vrijdag is
ons eerste bezoek bij de dokter. En ik wil er graag bij zijn. Je moet
toch een reden opgeven, vandaar. Toch had ik het liever helemaal stil
willen houden. Tot 12 weken als het kan.

's Ochtends
lekker doorgewerkt, geen idee meer wat ik gedaan heb. De uren vliegen
voorbij, want het is lekker druk op de zaak. 12 Uur een afspraak bij een
klant voor uitleg over een nieuw aangeschaft product. Moet wel aangeven
dat als mijn telefoon gaat dat ik echt moet opnemen. Stel dat ze over
mijn vader bellen, dan gaat alles aan de kant. Familie is altijd
prioriteit.

1
Uur gaat de telefoon. Fiona aan de telefoon. Ze is moe. Ze zou eerst
langs mijn vader gaan maar trekt het niet. Ik adviseer haar lekker naar
huis te gaan en in bed te liggen. Als ik klaar ben bij de klant rij ik
toch even langs huis om te kijken of alles goed is. Alles is goed, ze

zit lekker kipnuggets van de Mac te eten. Dat zal er vast bij horen?

Ze
zou mijn zusje om 4 uur van stage halen, maar is te moe. Ik moet weer
terug naar de zaak. Bah, wat nu? Ik bel de zaak en vraag mijn collega
die er van weet of het erg is dat ik thuis wat werk doe zodat ik mijn
zusje op kan halen. Gaat helaas niet, ze hebben me nodig voor
belangrijke offertes, maar ze kunnen een collega sturen om mijn zusje op
te halen en bij mij thuis af te zetten. Mooi, geregeld. Terug naar de

zaak en weer druk aan de slag. Bellen, typen, overleggen, printen enz.
Tot half 6, want ik wil op tijd naar huis omdat ik ook nog bij m'n vader
op bezoek wil.

Als ik thuis kom zijn allebei mijn zusjes er.
Niemand heeft zin om te koken dus bestellen we maar wat. Bah, weer
ongezond. Maar goed, ik wil ook niet koken.

Uiteraard vandaag is
het druk bij de griek en komen ze pas na anderhalf uur in plaats van na
40 minuten. Dat komt net niet goed uit want ja, we moeten nog naar
Nijmegen. Uiteraard wel vriendelijk tegen de bezorger die netjes zijn
excuses aanbiedt, maar wanneer ze er een uur of langer over doen kan ik
geen fooi geven. Volgende keer beter.

In de tussentijd is ook Lonneke, een vriendin van mijn vrouw op bezoek om het geluk te delen. Zij
is een van de weinigen in de kring die het al mogen weten.

Het eten is lekker, en zodra het op is vertrekken we snel naar het ziekenhuis.

Eindelijk
om half 10 in het ziekenhuis. De verpleegster verantwoordelijk voor
mijn vader vindt het duidelijk niet leuk. Het zal me eigenlijk een worst
wezen.

Eerst even naar pa en vragen hoe het gaat. Geen grapjes en
zijn ogen staan op moe. We besluiten dan ook snel niet erg lang te
blijven zodat hij snel kan slapen. Eerst even op gesprek met
voorgenoemde verpleegster. Bah wat een secreet.

Ik had een andere
verpleegster gevraagd mij op de hoogte te houden van veranderingen. Als
hij weer koorts had, of er informatie is over hoe en wanneer het
dotteren. Ik ben alleen nog niet één keer gebeld. Ook niet toen ze hem
lieten besluiten over het onderzoek waar hij aan mee kon doen (zie
voorgaand bericht).

Volgens
mevrouw secreet had de dokter alles goed uitlegt aan mijn vader en had
mijn vader alles aan ons door moeten geven. Als ik haar uitleg dat toen
hij er iets over probeerde zeggen hij alleen maar verward klonk verweet
ze ons dat we maar overdag aanwezig moeten zijn. Alsof wij geen baan
hebben en druk zijn, alsof wij nog niet genoeg thuis hebben moeten zijn
na het overlijden van onze moeder en de grens op ons werk onderhand ook
wel bereikt wordt met alle thuisdagen.

Ach misschien ben ik ook wat onredelijker door het weinig slapen en alle drukte. Ik weet het niet.

Na
mijn vader een dikke zoen te hebben gegeven en een fijne nacht gewenst
weer naar huis. Eerst mijn zusjes afzetten en Zevenaar, en dan weer
terug naar Arnhem. Mijn vrouw zit gezellig, nu, een filmpje te kijken
met Lonneke. Mooi voor mij een vrij moment om even van me af te typen.
Morgen ben ik het vast allemaal weer half vergeten. Dadelijk lekker het
bed in en slapen. Slapen is iets waar ik erg goed in ben. Is dat wat
mijn vrouw bedoeld als ze zegt dat ik goed ben in bed? Het kost mij een
minuut tot 2 minuten om in slaap te vallen.