Dag 1- Avondeten zonder strijd


Gisteren stelde ik deze vraag op het V&A forum en kreeg daar meteen veel reacties op:

'Mijn zoontje van 2,5 is overdag een goede eter. Maar bij het avondeten gaat hij vreselijk treuzelen. Het is niet dat hij geen trek heeft, want na het eten vraagt hij vaak om een boterham of iets dergelijks. Mijn vriend wil streng zijn en zegt dat hij z`n bord leeg moet eten, niet zo treuzelen anders brengt hij `m meteen naar bed dat is nog niet gebeurd). Is zo streng zijn een goede manier? Snapt een kind van deze leeftijd dit allemaal? Ik vind het ergens een beetje zielig hem zo streng aan te pakken, maar misschien ben ik juist te soft en moeten we het streng zijn even volhouden. Wat vinden jullie?'

Ik ben blij met al die reacties. Ik vind het ook leuk om ze te lezen en vooral heel leerzaam. Duidelijk is dat er veel verschillende meningen over dit onderwerp zijn. Omdat ik het getreuzel, machtstrijd, de frustratie en vermoeienissen rondom het avondeten eens goed wil aanpakken, besloot ik vandaag om er hier op babybytes een serie blogberichten over te schrijven. Om te beschrijven hoe het gaat, of ik (en mijn vriend) ervoor kunnen zorgen dat Tebbe lekker aan zijn avondeten zit en de meeste dagen gewoon lekker zijn bord leegeet, zonder machtstrijd en zonder straffen. Als je het leuk vindt: lees mee en elke reactie is erg welkom! Ik vind het leuk om hierover te praten.

Dag 1
Naar aanleiding van de reacties op mijn vraag op babybytes, besloten mijn vriend en ik gisteravond het volgende: we eten met z'n 3en aan tafel zoals gewoonlijk. Tebbe blijft op zijn gele triptrap-stoel zitten (en mag dus niet bij mij op schoot). Als Tebbe zijn bord nog niet leeg heeft en wij wel, dan blijft hij zitten en wij leggen hem uit waarom. Wij doen ons eigen ding (en er blijft dus niet meer 2 uur lang iemand bij hem zitten, want dan krijgt hij positieve aandacht) en als hij van zijn stoel afgaat, moet hij er weer op en we leggen uit waarom. Als hij dat een paar keer heeft meegemaakt, zou het kunnen dat hij het doorheeft en vanaf dan gewoon genoeg én snel genoeg eet tijdens het avondeten.

Vandaag voelde ik me toch niet helemaal goed over dat besluit. Ik wil mijn kind zoveel mogelijk op natuurlijke wijze opvoeden. Met zo min mogelijk straffen, dreigen en dergelijke. Wel met vertrouwen en uitleggen. Ik geloof ook dat ieder mens zelf aanvoelt wat 'ie moet eten en hoeveel (en dat veel mensen dat niet meer aanvoelen, omdat ze het verleerd zijn). Toen kwam bij me op om het volgende te doen:
  • Tebbe mag zelf zijn eten opscheppen uit de pannen, zodat hij zelf bepaald hoeveel hij op zijn bord heeft.
  • Hij mag altijd meer opscheppen als hij dat wil.
  • Ik let er wel op dat hij minimale hoeveelheden binnenkrijgt van de voedingsstoffen die hij nodig heeft.
  • Als hij in elk geval de minimale hoeveelheden opheeft, mag hij erna nog een boterham of iets anders waar hij om vraagt (geen snoep of koek, maar dat krijgt hij sowieso bijna niet).

Eens kijken of dat werkt. Mijn vriend betwijfelt het.
Vanavond aten we frietjes. Dat was een makkelijk begin, want Tebbe vindt dat erg lekker. Hij gaf zelf aan hoeveel frietjes hij wilde en kwam voor we aan tafel gingen al aanwandelen met de mayo. Dat aten we eerst. Hij had zijn bord bijna leeg, M (mijn vriend) en ik waren klaar met de frietjes. Ik zei dat ik nu Quorn (=vleesvervanger) voor Tebbe ging maken en vegetarische hamburgers voor M en voor mij. En daarbij paprika. Ondertussen mocht Tebbe even met de auto's spelen. Ik vroeg Tebbe welke kleur paprika hij graag wilde: groen en rood. Ik deed alle paprika in reepjes in een bakje. De Quorn op zijn bord. Tebbe ging weer keurig aan tafel zitten. Ik zette het bakje met paprika dichtbij hem en we pakten er allemaal wat uit. Tebbe deed vanzelf mee en had zijn paprika als eerste op (daarna de Quorn en de frietjes pas)! Tebbe zei toen 1 frietje morgen, bewaren, baba (bakje). Dus nu ligt er nog 1 frietje in een bakje in de koelkast, voor morgen.

Vandaag was het dus een heerlijk ontspannen avondmaaltijd. Ik ben benieuwd hoe het gaat als we iets eten wat hij minder lekker vindt.





416 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • chila74

    Is ook mijn ervaring, hoe meer een kind betrokken is bij de bereiding van de maaltijd, hoe sneller hij/zij geneigd is het te willen eten. Zijn er dagen dat ze bepaalde ingredienten niet wil, dan niet. Wij willen wel graag dat ze altijd een product proeven...vinden ze het na het proeven niet lekker, hoeven ze het niet op te eten en hoeven ze alleen datgene op te eten wat ze wel lekker vinden. Dan proberen we dat product wel weer korte tijd erna aan te bieden. Wat hier ook een succes is, is eten via de tapas-formule, allemaal verschillende dingetjes op tafel en dan zelf laten kiezen.Dat doe ik als een snelle maaltijd wil. Verschillende sooten rauwkost, een gekookt ei e.d. Fijn dat de eerste dag als zo goed ging.

  • Gizmo82

    Hier laten we onze dochter ook altijd mee helpen met bereiden van het eten, krijgt ze ook een aardappel die ze met een speelgoedmesje kan snijden en doen, en in het gehakt kneden is helemaal een feest. Als we dan gaan eten gaat het er met gemak ik want ze heeft het zelf gemaakt.. Of elk kind daar zo makkelijk in is is een tweede haha maar je kan het proberen.

  • BVMAMADAANTJE


    Aan de borst, moet je vertrouwen dat je kindje eet, wat hij nodig heeft. Kleine dingetjes kun je wat sturen (zoals vaak aanleggen, borstcompressie etc) maar het overgrote deel bepaald een kindje HELEMAAL ZELF. Hij drinkt geen slok, die hij niet wil.

    Voor een bv mama is het vaak ook gemakkelijker te vertrouwen op het vermogen dat je kindje echt wel eet wat hij nodig heeft. Net als aan de borst, kun je wel iets sturen, wat voor voedingsstoffen hij krijgt, blijven aanbieden etc, maar je kunt het gewoonweg niet in zijn keel duwen.

    Vertrouw daarop. xxx

  • surroKIWIbaby

    Klinkt goed meis! Ben bang dat wij met ons draakje dezelde richting opgaan, dus ik lees met je mee, ben benieuwd! Ik weet wel dat ze jouw stemming in no-time oppikken en dat als jij dus ontspannen en vrolijk aan tafel zit, dat je kleine ook een stuk ontspannender zal zijn... Maar ja, moeilijk he! Succes!

  • eentjeerbij

    Wat leuk om te lezen hoe je het aanpakt! Ik denk dat jullie goed bezig zijn hoor. Lang met een treuzelende peuter aan tafel blijven zitten is niet handig dus dit is beter. Als de rest klaar is dan is het klaar en iedereen blijft zitten tot de rest klaar is vind ik ook niet teveel gevraagd (bij een normale maaltijd, uitgebreid tafelen is wat anders). Zelf wat kiezen en betrokken worden bij de bereiding is ook een gouden greep.
    Ik ben benieuwd hoe het verder gaat!

  • ksg

    ja het geeft wat zorgen hé. Wij hebben hier ook de regel dat mijn vriend en ik en elena aan tafel blijven zitten tot mijnvriend en ik gedaan hebben. Daarna wachten we nog 10 minuten op elena. (ze kan echt ongeloooofelijk treuzelen en soms maar beginnen als wij gedaan hebben met eten). Dan gaat men vriend van tafel en heeft ze nog niet gedaan heeft ze nog de tijd terwijl ik de tafel afruim. Heeft ze dan nog niet gedaan en treuzelt ze nog zo, dan gaat het bord weg. Smorgens en smiddags hetzelfde. Wil ze echt niet eten, dan geven we er geen aandacht meer aan. Ik maak me niet kwaad of zaag niet, wil ze niet ok ze stopt maar, maar ze krijgt niks tot het tijd is tot het 4 uurtje of volgende maaltijd. Maak je je kwaad of zoals je zegt als je bij hem blijft zitten geef je enkel maar negatieve aandacht en dat is voor hen ook even goed hé! Hier hebben we dan al enkele keer gehad dat ze na een half uurtje afkomt, mama honger, botjam (boterham) eten? en dan zeggen we vlak af van ah neen, niet eten is geen koek of boterham!! Eet ze wel flink belonen we haar uitgebreid. Een applaus, ophemelen en nadien krijgt ze nog stukje fruit of een droog koekje ofzo... Maar ja, iedere dag is anders...maar we proberen ons toch zoveel mogelijk aan dezelfde afspraken te houden... Veel succes zou ik zeggen en ik blijf hier wel volgen hoor!!