Misselijkheid 24/7.

Hé Dames!

Weer even een blog na de 6 weken blog. Dat ging toen ook over de misselijkheid. Maar man o man, bij mijn eerste had ik het inderdaad ook en was ik in de ochtend flink misselijk en tot aan 6 keer overgeven. Maar geleidelijk aan de dag ging dit weg of werd het minder. Nu ben ik gewoon 24/7 misselijk, DAG EN NACHT! Whaaa! Vanaf het moment dat ik opsta tot het moment dat ik naar bed ga. Kan letterlijk wel janken. Ik ben van mezelf geen zeur en 'het hoort er allemaal bij' gedachte accepteerde ik ook zeker. Maar dit is echt niet leuk meer. Door de misselijkheid raakt mijn lichaam ook uitgeput en slaap ik, wanneer mijn zoontje ook slaapt in de ochtend/middag. Elke dag pff. Voel me zo ontzettend zwak, niet qua schuldgevoel, maar letterlijk zwak van de misselijkheid. Telkens als ik opsta duizelig en sterretjes. Ik blijf de gehele dag de dingen doen die ik normaal ook doe, maar o wat is dit lastig met een misselijk gevoel continu! Raak er ook een beetje verdrietig van, de hele dag met zo'n misselijk gevoel lopen haalt al het plezier in de zwangerschap weg. Zelfs dat ik zoveel overgaf van mijn zoontje genoot ik nog. Nu is het echt ver te zoeken. Terwijl ik maar 1 keer overgegeven heb. Zit ook de hele dag met het gevoel van, laat me nou eens overgeven! Alles beter dan echt de hele dag misselijk zijn. Morgen de eerste echo en ben nog maar 6 weken, bijna 7 weken zwanger. Hoe lang gaat dit nog duren.. wat erg dat ik zo denk! Maar voel me zo beroerd. Heb heel erg zin in de echo morgen, eindelijk voor de eerste keer ons tweede wondertje zien, maar ik ga ook direct vragen wat je tegen de misselijkheid kan doen. Heb trouwens geen misselijk gevoel als ik eet, dan is het voor 1 minuut weg. Maar daarna hup meteen weer stront misselijk. Hebben jullie misschien nog tips? Ik weet dat er geen wonder voor bestaat, maar tips zijn echt altijd welkom! Hopelijk gaat dit snel voorbij en kan ik écht gaan genieten.