7,3 en update

Hey meiden,

Inmiddels is het nieuws van de zwangerschap goed door gedrongen bij ons beide.. en hebben we ons kleintje al mogen ontmoeten.. In de tussentijd is er weer vanalles gebeurt..

Zo hebben we de 12e alle uitslagen gekregen van onze kleine meid.. wat een opluchting zeg.. Ze hadden het vermoeden dat ze leukemie zou kunnen hebben.. na een hoop onderzoeken, veel spanning en sensatie zijn we er dan 3 maanden later achter wat onze meid mankeert.. De testen lieten zien dat ze de ziekte van Pfeifer had/heeft dat de vermoeidheid verklaart.. De buikpijn word verwoorzaakt door een of andere parasiet die word behandelt met een medicament tegen malaria :S Nou ik vraag me af hoe ze er aan komt.. beter nog hoe komen we er vanaf? Maar goed al met al waren het 3 hele spannende maanden en zijn we gelukkig bespaard gebleven van een hele vreselijke ziekte.. Na deze uitslag kwamen bij zowel mn man als bij mij de spanning en de ontlading los.. jeutje wat hebben wij er slapenloze nachten van gehad..

Vervolgens voelde ik me al sinds het begin van de zwangerschap niet zo lekker.. steeds duizelingen.. misselijkheid leek uit te blijven maar helaas.. Inmiddels heb ik Emesafene gekregen om dat smerige misselijkheids gevoel te onderdrukken.. en dat lijkt beter te gaan.. Helaas zijn de duizelingen gebeleven en ontdekte ik afgelopen week een rij knobbels op mn gezicht langs mn oren.. in eerste instantie deed t geen pijn en leek er geen last van te hebben.. maar 2 dagen later groeide de bulten en deed t zoveel pijn dat t met eten slapen praten hinderlijk werd.. dus braaf donderdag morgen naar de huisarts.. daar aangekomen (lees met mn trainingspak in het holst van de nacht mn uggs eronder en n pukkelkop en een joekel van een pukkel precies tussen mijn ogen alias mn 3e oog! dat ik sinds ik zwanger ben enorm heb) was ik na even wachten aan de beurt.. mijn altijd vriendelijke huisarts ontving me werkelijk met open armen en feliciteerde me in eerste instantie met de zwangerschap om vervolgens mijn pukkelkop zonder er omheen te draaien op te merken.. Ik bedank hem voor zijn subtiele vertaling en vertel hem over de knobbels.. meteen kijkt hij bezorgd.. even voelen hoor.. nou voelen? voelen? t was martelen!!!!!! al snel gaat hij tegenover me zitten en meet bezorgd mijn bloedruk.. 90/50 nou das wel heel laag zegt hij er meteen achteraan.. hoe voel je je? dus ik vertel het hele verhaal nogmaals en al snel komt hij tot de conclusie dat ik een actieve ontsteking heb aan mijn lymfeklieren dat schijnbaar vol zit met troep en dus zwakkere delen van mijn huid zoekt om eruit te komen.. vandaar die pukkels.. die bulten van de Lymfen drukken tegen mijn evenwichts orgaan aan waardoor ik steeds een draaierig gevoel heb en zelfs van mn stokkie glij.. Dus al met al met een zwangerschapsduur van 7.3 weken gaat t goed.. :S Gelukkig moet ik nog maar 32 weken.. *zucht* Normaal zou je antibiotica krijgen en dan ben je er met 3 a 4 dagen wel vanaf.. maar omdat de kleine juist in deze periode zoveel vitale dingen aan maakt wilde hij me niet vol gaan stoppen met medicatie.. dus ik kreeg een hele dosis met gedwongen rust mee naar huis.. lekker dan...

Nou meiden.. jullie zijn weer bij gepraat.. as maandag morgen we ons kleine garnaaltje weer gaan bewonderen.. we kijken er enorm naar uit!

Hele dikke knuf!