We worden weer wat actiever op Babybytes

Hallo lieve meiden,

Ik lees stiekem alweer een tijdje met jullie mee.. Ook reageer ik hier en daar nog eens op wat blogs en vragen.. Maar tsja word toch tijd dat ik mijn verhalen weer met jullie ga delen.

Ten eerste vind ik het heel erg leuk dat allemaal mama's met 4(+) kindjes mij vinden... heb een hele tijd gedacht dat ik de enige gek op de wereld was met 4 kindjes..  ;) Vind t enorm fijn om te lezen dat ouders van meerdere kindjes toch vaak dezelfde zorgen en ervaringen meemaken als wij. Dus alle mama's die nu nieuw zijn in mijn lijst welkom!

Dan t verhaaltje van hier.. Er verandert hier zoveel..tis gewoon te gek voor woorden.. Sacha is gewoon al 7 jaar en zit inmiddels in groep 4.. kan me zo goed nog herinneren dat hij net geboren was.. *Zucht* Caitlin die is inmiddels 5 en groeit en bloeit op haar eigen manier.. Mijn kleine (enige) meisje is een echte spring in het veld en doet absoluut niet onder voor haar broer(tjes).. Liam is bijna 3 en is overdag helemaal zindelijk! door zn nierafwijking merk ik dat hij snachts toch nog problemen heeft om t droog te houden en slaapt hij nog met een luiertje.. Helemaal niet erg.. komt vanzelf. Enzo is bijna 2 en is een onwijze knuffelkont! echt een mama's mannetje en zal volgende maand zijn entree maken op de peuterspeelzaal.. en tsja dan wor dje ineens met de werkelijkheid om de oren geslagen.. de tijd vliegt voorbij en mijn 'kleintjes' zijn helemaal niet meer zo klein.. allemaal zijn ze een weg aan het bewandelen die hun toekomst zal tekenen.. ieder verkend de wereld en komen daar hun eigen fouten en struikelblokken tegen.. T heeft allemaal wel wat maar ineens realiseer ik me dat ik nadat wij erachter kwamen dat Liam een afwijking had totaal niet heb genoten.. het is me gewoon allemaal door de vingers geglipt.. elke keer als ik even mijn leven bekijk zijn ze weer wat ouder.. Zo heb ik van de zwangerschap van Enzo ook helemaal niet genoten.. lichamelijke ongemakken en ook hij had dezelfde afwijking die Liam heeft.. En tja de medische molen begon weer en alles was klaar en ineens hadden we 4 kinderen.. zo voelde het in ieder geval.. Nu is alles in een wat rustiger vaarwater en bekijken wij ons leven nog eens.. en dan komen we snel tot de conclusie dat ik (25) en mijn man (37) toch echt nog wel een kinderwens hebben.. Ook begint de tijd voor mijn man wat te tikken aangezien wij zelf zoiets hadden van we wachten nog een jaartje of 3.. maar wil je dan nog beginnen aan luiers etc?? op je 40e??? snelle conclusie NEE!

Dus na lang wikken en wegen hebben we besloten om t nogmaals te wagen.. wat komt komt en wat niet dan niet! We zullen zien of het nog eens voor ons is weggelegd... K kijk er wel weer naar uit en tsja de verhalen komen vanzelf.. toch brengt t ook twijfels met zich mee.. thuis bevalling is echt een droom van me maar zal ik t wel aandurven? gezien de geschiedenis?? Gaat t allemaal wel lukken? noem maar op.. kortom.. dit is niet t laatste wat je ervan hebt gehoord ;)

Lieve meiden tot snel!!!

Knuffel!