Afspraak ziekenhuis

Vanmiddag moesten we om 13.00 uur in het ziekenhuis zijn, bij de verloskundige. Een gesprek over mijn vorige bevalling, welke uitgelopen is op een spoedkeizersnee. We hebben veel informatie gekregen en ik heb alle zorgen kunnen uiten en vragen kunnen stellen. En dan komt de vraag; 'had je al nagedacht hoe je graag wilt bevallen? Vaginaal of weer een keizersnee?'. Ik heb dus veel kans dat vaginaal gaat lukken, omdat ik bij de vorige bevalling volledige ontsluiting heb gehad. Ik heb, voor nu, de keuze op vaginaal gezet. Deze keuze had ik al vrij vroeg in de zwangerschap gemaakt, maar toch komen de vragen op den duur. Kan het wel? Moet ik weer een keizersnee?
Tijdens het gesprek kreeg ik weer volledig vertrouwen in het vaginaal bevallen. Dus de knoop snel doorgehakt. We gaan het nog een keer proberen! Daarnaast heb ik vragen gesteld over inleiden, weeënopwekkers en de beslissing om toch over te gaan naar een keizersnee, mocht het niet goed gaan. Kreeg van de verloskundige en gyneacoloog hetzelfde antwoord; 'dit kan allemaal gewoon, jij en je kindje worden alleen meer in de gaten gehouden'.
Daarnaast informatie meegekregen naar huis om door te lezen. Mocht ik door dit lezen en een maandje nadenken, toch anders besluiten of twijfels krijgen, kan ik dit gewoon aangeven.
Al met al een heel positief gesprek en ik ben blij met de keuze die ik heb gemaakt. Nu begin september een afspraak bij de verloskundigepraktijk, dit zal ook de laatste zijn bij de praktijk. Met 36 weken neemt het ziekenhuis het over. En eind september gaan we dan over naar het ziekenhuis. En ook direct daar een afspraak staan.
Binnen in mijn buik gaat het er nog steeds heftig aan toe. Ze beweegt veel, heerlijk gevoel! Soms ligt ze wat dicht tegen mijn blaas aan, maar dat nemen we voor lief. Wel heb ik sinds een weekje wat last van brandend maagzuur. En begin ik nu wel mijn heupen te vernemen. Ik waggel al vanaf het moment dat ik uit bed stap. Gelukkig niet de hele dag pijn. Veel op de bank en rustig aan doen.
Afgelopen week begonnen met de muur schilderen in de babykamer. Oh, ben nu al blij. Nog een klein stukje doen en dan gaan we beginnen met de meubeltjes. En alle kleertjes uitzoeken, wassen en opruimen. Alle spulletjes in het kamertje zetten en inrichten. Ik merk aan mezelf dat de nesteldrang eraan gaat komen. Ik ben ineens met van alles bezig. Uitzoeken, opruimen en schoonmaken. Alsof het allemaal binnen 2 weken gaat gebeuren. Soms ook wel eens een angstmomentje, maar die zijn zo weer weg. En de 'zwangerschapsdementie' is echt, geloof mij. Heb ik dit al gedaan? Waar ligt dat? Wat deed ik hier ook alweer? Oh, vreselijk.
Mijn vriend was voor de zwangerschap al heel complimenteus over mij. En nu? Ik krijg elke dag te horen hoe mooi hij mijn buik vind, hoe trots hij is en dat hij mij mooi vind. Op bed is dit ook te merken. Hij streelt dan mijn buik en 'speelt' met zijn ongeboren dochter. Libido bij beide is hoog, dus ook dat zit goed. Al is het soms wel zoeken naar een fijne positie.
Alweer 31 weekjes gehad, nog 9 te gaan. Voor je het weet is het oktober en mogen we ons nieuwste prinsesje toevoegen aan ons gezin, van nu 5 kinderen.