Update en reacties

Vandaag zijn we alweer 15 week zwanger van de kleinste smurf van de 6. Mijn dochter van bijna 4 is enorm blij en stelt continue vragen over de baby. Zoals; 'Wanneer wordt de baby geboren? Kan de baby al kruipen? Waar is de baby nu?' Enorm schattig allemaal. Daarnaast aait ze ook wel eens over mijn buik en zegt ze ineens; 'Hallo baby' 

Mijn partner is helemaal happy. Op zijn werk zijn er een aantal collega's die al weten dat hij nog een kindje krijgt. En hij krijgt onwijs leuke reacties, van eigenlijk iedereen. Dus de reacties, welke hij verwacht, krijgen we nog niet echt. Hij is natuurlijk qua leeftijd veel ouder dan dat ik ben, dus de reacties die hij verwachtte, die verwachtte ik eigenlijk ook wel. Alleen is iedereen tot nu toe super positief. 

Gisteravond hadden we de twee oudsten aan de telefoon. Deze zijn 18 en 13, en wonen bij hun moeder, aan de andere kant van Nederland. Daar waar mijn partner geboren en opgegroeid is en deze regio verruild heeft met het mooie Noorden van Groningen. Die van 18 heeft inmiddels een vriendinnetje, en die was er ook. Nou prima, dan alle drie maar. Ze zijn even naar zijn kamer gegaan, zodat ze niet per ongeluk iets zouden verklappen of laten merken. Of het risico dat er iemand naar binnen liep en mee zou luisteren. We hoorden de deur dicht gaan en mijn partner zei; 'We hebben een verassing voor jullie. Jullie worden nog een keer broer en zus.' Eerst was er flink wat verbazing. En zijn dochter van 13 zegt ook zo heerlijk droog; 'Nou je schiet ze er wel in, pap.' Nou ik had het niet meer. De oudste was wat minder blij in het begin. Maar na een paar tellen begonnen die twee al te ruziën over wat het wordt. De oudste wil een broertje en dan zijn de geslachten in eerlijke aantallen. De meid van 13 wil graag nog een zusje. Mijn partner had dit niet verwacht en was dus enorm blij met de reacties van deze twee kinderen. Deze twee kinderen zijn ook stapelgek op hun vader. En vragen ook elke week, wanneer ze hier weer heen kunnen. 

Mijn dochter is ook helemaal stapelgek op hem. Hij heeft alle vier de namen van zijn kinderen op zijn ledematen staan. Op zijn onderarmen en kuiten. Nu was mijn dochter vorige week ineens helemaal sip. Waarom zij niet op zijn arm stond. Ze was aan het huilen en zei ook gewoon; 'Ik ben toch ook een kindje van jou?' Zo sneu. Hij heeft aan haar gevraagd waar haar naam moet komen te staan en ze wees zijn bovenarm aan. Nou, dan komt jou naam daar. En dan komt de baby straks aan de andere kant, goed? Kind weer helemaal happy en mijn partner ook. We hebben het er al een paar keer over gehad en van mij mag hij haar naam op zijn lijf laten zetten, maar mijn naam niet. Ik wil dat niet. En hij heeft daar vrede mee. Nu moet een vriendin van ons, welke toevallig tattoeerd, opnieuw  gekeurd worden. En omdat ze weet dat hij nog een aantal tattoos wil, heeft ze hem gevraagd om te zitten tijdens deze keuring. Dus zo gezegd, ontwerp gemaakt van mijn dochter haar naam in een leuk lettertype naar haar toegestuurd en nu wachten op een datum. 

Mijn buik gaat ineens hard. Ik kon al een tijdje mijn broeken niet meer aan, dus al vrij snel over gegaan op de positiebroeken. Ook merk ik dat mijn borsten groter en voller worden. Ze zijn enorm gevoelig, gelukkig niet pijnlijk. Mijn vriend smeert elke dag mijn buik in en maakt er echt een heel ritueel van. Mijn darmen doen nog steeds niet wat ze behoren te doen en ik heb dus geregeld last van krampen. Ook begin ik te vernemen dat mijn banden op spanning beginnen te staan, waardoor ik dus bij het verzitten een kleine prik voel in mijn zij of lies. Ook ben ik nog steeds redelijk moe, al ben ik wel graag in beweging en zit ik vrij weinig stil. Om maar niet in slaap te vallen. 

Wij zijn heel benieuwd wat dit kindje wordt, een meisje of een jongen. Mocht dit een jongen zijn is het samengestelde gezin een 'eerlijke' mix. Dan zijn we (in totaal 8) met 4 dames en 4 heren. De oudste is namelijk een jongen, dan een meisje, nog een meisje, mijn dochter en dan nog een jongen. Mijn partner is heel stelli; een jongen! Ik daarentegen heb al vanaf de positieve test het gevoel dat het een meisje is. 

Volgende week woensdag moet ik weer naar de verloskundige. Helaas nog steeds alleen. Dan krijg ik alles te horen over de 20 week echo en gaan ze een afspraak maken in het ziekenhuis. Of ze dan een echo maken of alleen het hartje gaan luisteren weet ik niet. Ik hoop natuurlijk op een echo, en dat ze dan kunnen zien wat het wordt. 

Voor nu gaan we even verder met genieten van mijn steeds dikker wordende buik. En gaan we in gezonde spanning afwachten tot volgende week woensdag.